„Mówią na mnie „Mostowiak”. Wszędzie to słychać. Jest to dość śmieszne i zawsze wiadomo, o kogo chodzi.”

„(…) korciło mnie zawsze, żeby spróbować poważnie. Bo wtedy można pisać wprost jak do kogo głupiego, wyłożyć łopatą kawę na ławę i nawet żywa kura zrozumie. A jak pisać śmiesznie, to się muszą domyślać: „Publika dorozumiejetsia”, jak mówią w teatrze.”

„Nigdy nie wiadomo, kogo masz za plecami.”

„Nie wiadomo, kto do kogo przyszedł i po co. Dla mnie to jest show, który nie ma nic wspólnego z reality.”

„Z wysokości tronu wiadomo jest, kogo się uderza (…), lecz nigdy nie widać, czy zamierzone dobro zostało spełnione i wobec kogo.”

„Mając bliskiego przyjaciela, nie trzeba podnosić wzroku i mówić: „O to mi właśnie chodziło”, ponieważ to zawsze jest to, o co chodziło.”

„Czy mówicie mi, że Biblia jest przeciwna naszym prawom? Na to ja mówię, że nasze roszczenia nie opierają się na książce napisanej nie wiadomo kiedy i przez kogo. Czy mówicie mi, co Paweł lub Piotr mówią na ten temat? Na to znowu odpowiadam, że nasze roszczenia nie opierają się na niczyich opiniach, nawet jeśli są to opinie Piotra lub Pawła… Jeżeli książki i opinie, niezależnie od kogo pochodzą, są w opozycji do praw człowieka, to są niczym innym niż martwymi literami.”

„Nikt lepiej nie wie, gdzie kogo trzewik ciśnie, jako ten, kto w nim chodzi.”

„Jedyne, co pamiętam, to ta śmieszna wyliczanka: „Chodzą łosie z watą w nosie.””

„Nowe zwyczaje, jakkolwiek śmieszne, zawsze się przyjmują.”