„Dziwna rzecz, że w człowieku naprzód się wyszlachetnia oblicze, naprzód wypiękniają rysy twarzy, a na ostatku ręka.”

„Najmniejszą rzecz zrobić dobrze – jest trudno. Aby iść naprzód, trzeba być oględnym, jeżeli krok niema być zmarnowany.”

„Każdy człowiek spotyka takich ludzi, dzięki którym coś ważnego się w jego życiu dzieje. Gdyby nie oni, poszedłby w bok albo nie ruszył naprzód.”

„Każdy człowiek ma dziwną twarz (…). – Trzeba się tylko dobrze przyjrzeć.”

„Kiedy człowiek rusza naprzód i nabiera rozpędu, czasem może zapomnieć, dokąd zmierza i dlaczego, ale dzięki pędowi i tak tam dociera. Dopiero na miejscu odkrywa, że nie jest tam, gdzie chciał.”

„Można tylko podziwiać wytrwałość, z jaką człowiek w całych swych dziejach usiłował sięgać gdzieś dalej. Jego dążenia nigdy nie ograniczały się do zaspokajania bieżących potrzeb życiowych. Wiecznie czegoś szukał, szedł po omacku naprzód i parł ku rzeczom nieosiągalnym. Ten dziwny, właściwy człowiekowi pęd to jego aktywność duchowa.”

„Jeżeli dziwny człowiek idzie po dziwnych schodach, to nie ma w tym nic dziwnego. Dziwne jest tylko wtedy, kiedy dziwny człowiek idzie po zwykłych schodach albo zwykły człowiek idzie po dziwnych schodach. Natomiast jeśli dziwny człowiek idzie po dziwnych schodach, to znaczy, że znajdujemy się w dziwnym świecie. A w dziwnym świecie dziwne są tylko rzeczy zwykłe”

„Człowiek bowiem, w przeciwieństwie do wszystkiego, co organiczne i nieorganiczne we wszechświecie, wyrasta ponad własne dzieło, wznosi się w górę po szczeblach swych koncepcji, góruje nad własnymi osiągnięciami. Oto, co można powiedzieć o człowieku: gdy zmieniają się i bankrutują teorie, gdy powstają i rozpadają się szkoły, systemy filozoficzne i ciemne zaułki myśli narodowej, religijnej, gospodarczej, wtedy człowiek dąży naprzód potykając się, cierpiąc, często błądząc. Zrobiwszy krok naprzód, może cofnąć się w tył, ale tylko o pół kroku – nigdy o cały.”

„Najdoskonalszą maską jest twarz, bo zupełnie naturalnie skrywa prawdziwe oblicze człowieka.”

„Już to pewna, że kto całe życie pracuje nad jednym, lżej mu idzie, ręka się wprawia, ale umysł ociężeć musi, mechanicznie palce wykonywają, czego się wyuczyły, a głowa pracować nie potrzebuje. Jest w tym zło, jest i dobro. Może ten dobroczynny podział pracy nadaje się dla mas, które nie mają wielkich darów – ale na ludzi, co by chcieli iść naprzód, nakłada kajdany.”