„Mężczyźni? Owszem, lubię ich, ale ci zwyczajni, przeciętni śmiertelnie mnie nudzą. Poza tym mają jedną straszną wadę. Oni chcą codziennie jeść.”

„Mężczyźni są straszni – gdy kochają, nie można im nic wytłumaczyć.”

„Naszymi mistrzami są ludzie. Robimy to, czego ludzie chcą od nas; nie robimy tego, czego nie chcą. (…) Musimy dzielić blaski i cienie życia naszych żołnierzy, jeść to co jedzą i nosić to, co oni noszą.”

„Mężczyźni lubią, jak się na nich nie leci.”

„Gdzie ci mężczyźni?”

„Kobiety – temat, nad którym lubią się rozwodzić mężczyźni.”

„Ja lubię jeść, ale nie lubię stanu najedzenia, stanu pełnego żołądka – i to jest mój problem.”

„Ci mężczyźni… (…) Wyobrażają sobie, że są panami świata. (…) Są tylko gliną, którą ugniatamy, jak chcemy, by wydobyć z niej odpowiadający nam kształt.”

„Kobiety w polskim filmie są „odpoczynkiem wojownika”. Najczęściej scenariusze piszą mężczyźni, więc piszą o tym, na czym się znają. W związku z tym bohaterami są mężczyźni, a kobiety traktowane są trochę po macoszemu. Są zatem „elementami ozdobnymi”: kochankami, żonami, a w starszym wieku matkami. Ja strasznie się nudzę na filmach, w których nie ma kobiet. A jest trochę takich filmów. Uważam, że tam, gdzie nie ma kobiet – nie ma życia!”

„Mężczyźni lubią swoje kobiety utwardzać, hartować. Kobiety lubią swoich mężczyzn zmiękczać.”