Źródło: Tomasz Cyz, Redaktor jest dość samotny http://www.dwutygodnik.com/artykul/4181/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.
„Istnieje (…) różnica pomiędzy autorem reportażu a autorem wywiadu. Zgodnie z polskim prawem prasowym autor wywiadu oddaje tekst swojemu rozmówcy do autoryzacji. Więc to bohater ma do powiedzenia ostatnie słowo. Może się nie zgodzić. Nie zdarzyło mi się tak jeszcze. Staram się pokazywać bohaterów swoich rozmów tak, jak ich sam zobaczyłem, czyli zinterpretować ich, ale równocześnie tak, żeby oni zobaczyli siebie tak, jak chcieli się pokazać. To nie jest łatwe. I tego się ciągle uczę. Autor reportażu zaprzyjaźnia się z bohaterem, a potem go zdradza. Bohater autoryzuje, jeśli o to prosi, swoje wypowiedzi, ale nie tekst. Autor reportażu pokazuje bohaterów swoich tekstów tak, jak ich zobaczył, usłyszał.”
Źródło: Hanna Rydlewska, Masz pomysł, zapomnij, exklusiv.pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,155
Podobne cytaty
o filmie Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną.
Źródło: Film ma wywołać kontrowersje http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=55203, stopklatka.pl
Z wywiadów
Źródło: Zdziwienie i podziw, „Tygodnik Powszechny”, 11/2005
„(…) autorzy uwielbiają mówić o swoich tekstach. Nie cierpią tylko pytania „o czym to jest.””
Źródło: Mirosław Baran, Dramaturg – postać drugiego planu, „Gazeta Wyborcza – Trójmiasto” nr 98, 28 kwietnia 2011 http://trojmiasto.gazeta.pl/trojmiasto/1,104807,9516743,Dramaturg___postac_drugiego_planu.html
„Tylko złe książki mówią, jacy są ich autorzy. Dobre książki mówią, jacy są ich bohaterowie.”
Wywiady i spotkania
Źródło: wywiad na Liście Sapek, Nie bądź, kurwa, taki Geralt http://sapkowski.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=453, sapkowski.pl
„Autor powinien umrzeć po napisaniu powieści, by nie stawać na drodze, którą ma przed sobą tekst.”
Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”
„Wierność autorowi to bardzo osobiste odpowiadanie na postawione przez autora pytania.”
Odpowiadanie jak najprostsze. Bez wykrętów czy uników. I bez zasłaniania zwierciadła swego czasu. Oczywiście, dobra literatura, ma pewien procent pytań, które pozostają bez odpowiedzi.
Źródło: „Teatr” 1984, nr 2