„Gwiazdy to ludzie, którzy cieszyli się tak wielką miłością, że po śmierci przeniesiono ich na firmament niebieski, aby tam żyli wiecznie.”

„Nie śmierć rozdziela ludzi, lecz brak miłości.”

„Moją pierwszą wielką miłością był ojciec mojej córki. Bardzo się cieszę, że Ala jest owocem tej miłości, dodajmy – miłości dwojga bardzo młodych i kompletnie niedojrzałych ludzi.”

„O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.
Trzymasz nas na łańcuchu swoim,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Zasługujemy wszyscy na nią,
Na nią zostaliśmy skazani,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.”

„Nie, nie ma żadnego nowego mężczyzny. Szach był moją wielką miłością. Przeżyć jego śmierć było dla mnie wielką udręką. Nie zdobyłam się na rozstanie z jego rzeczami osobistymi. W mojej szafie wiszą jego ubrania i mundury. We wszystkich mieszkaniach stoją zdjęcia, pamiątki. On żyje dla mnie nadal…”

„A czym byliby ludzie bez miłości?
GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć.”

„Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli.”

„Śmierci bliskich trzeba się nie tyle uczyć, ile się do niej przygotowywać, przyzwyczajać do myśli o braku drugiej osoby. Nie wtedy, kiedy jest chora i powoli ją tracimy, ale dużo wcześniej. Śmierć to rzecz naturalna, jest nam przypisana, a pełnia szczęścia nie trwa wiecznie. Musimy przyjąć to, co nas czeka, a dzisiaj cieszmy się tym, co jest.”

„Nie ufaj śmierci.
Wieczny odpoczynek
to tylko wakacje.”

„Dzielił mieszkańców tego świata na dwie grupy: na tych, którzy kochali, i tych, którzy nie kochali. Był to podział arystokratyczny, bo uważał, że ci, co nie mają serca do miłości (albo raczej do cierpienia z miłości), w ogóle nie żyją i z pewnością nie będą żyli po śmierci. Są rodzajem marionetek, napełniających świat śmiechem, łzami i gadaniną bez znaczenia i znikają próżno we mgle niepamięci.”