„Kain był pyszny i srogie miał serce,
Abel cnotliwy i godzien nagrody…
– I otoś przeklął Kaina – mordercę:
Kain, przeklęty, pobudował grody
Z żelaza… sługi ma liczne i żony,
I mnogie synów zeń idą narody…”

„Serce ludzkie można podniecić lub przytłumić, zrobić zeń mordercę lub niewolnika. Uległością ułagodzisz najtwardsze i najsroższe, ale spróbuj ścinać jego kanty i szlifować jak klejnot, a rozgrzeje się jak płomień albo zamarznie jak lód.”

„O czym mówił Tarkwiniusz Pyszny makówkom w swoim ogrodzie, rozumiał syn jego, ale nie goniec.”

„Bożemu słudze nic nie może wydawać się godnym wzgardy oprócz grzechu.”

„Niech będzie przeklęty ten sinawy zimorodek,
który wygrzebał gniazdo w twoim słabym sercu.”

„Odrobina pochlebstwa i serce sługą.”

„Żonie jako starszy, słudze jako pan, poddanemu jako mistrz umiej pokazywać się, chcesz li ich po woli mieć.”

„Serce nie sługa, nie zna co to pany
Nie da się okuć przemocą w kajdany”

„Są żony jak mordercy: z umysłem zepsutym, nieczułe, innych mężczyzn kochają, ale swymi mężami pogardzają, gotowe nawet zabić tego, który zdobył ich swym bogactwem. Są żony jak złodziejki: Cokolwiek mąż kupi, zarobi dla niej lub zapracuje, ona stara się jeszcze coś z tego podbierać. Są żony tyrany: zgnuśniałe, żarłoczne, skłonne do wylegiwania się, gwałtowne, złośliwe i nieokrzesane, takie dominują nad mężczyzną, który ich utrzymuje. Są takie żony jak matka: ze współczuciem troszczą się o swego męża, jak matka o syna, z dbałością zarządzają majątkiem. Są żony przypominające siostrę: trzymają się swego małżonka niczym młodsza siostra starszego brata i skromnie wypełniają jego życzenia. Są żony i przyjaciółki zarazem: których widok męża zawsze cieszy jak widok przyjaciela po długim rozstaniu, szlachetne i cnotliwe, oddane swemu mężowi. Są żony posłuszne: łagodne i lękliwe, znoszące męża cierpliwym sercem, chętnie spełniające jego pragnienia.”

„Obecnie w Nikaragui nie mamy do czynienia z rewolucją ani z lewicą czy sandinizmem. To dyktatura Daniela Ortegi, jego żony i synów.”