„(…) psychoanaliza nie jest antybiotykiem dla duszy – nie zabija infekcji rozpaczy, czyniącej z ludzi kaleki.”

„Była to najbardziej obrzydliwa epoka, w której przyszło mi żyć. Niemcy zabijali i torturowali ludzi, ale nie zabijali duszy. Komuniści w powojennej Polsce zabijali duszę.”

„Człowiek zabija siebie z zemsty, z gniewu, z nienawiści, ze wszystkiego, co pakujemy do worku rozpaczy, nie z miłości.”

„Przemoc wobec ciała zabija też duszę.”

„Zamiary Boga bywają proste, to pokrętna dusza człowieka je komplikuje, sprzeciwiając się w krzyku rozpaczy.”

„Błogość mej duszy zabija ciało, lecz nie wystarcza samej sobie.”

„Najpiękniejszą rzeczą pod słońcem i księżycem jest ludzka dusza. Zdumiewają mnie małe cuda dobroci, jakie wyświadczają sobie ludzie. Zdumiewa mnie rozwój świadomości, uparte trwanie rozumu w obliczu przesądów i rozpaczy. Zdumiewa mnie ludzka wytrwałość.”

„Ludzie mówią o zabijaniu czasu, a to czas ich po cichu zabija.”

„Nie chcemy, na przykład, mówić rzeczy, które brzmiałyby dla ludzi jak krzyk rozpaczy. Oczywiście, są pisarze, których twórczość odbierana jest przez czytelników jak krzyk rozpaczy, ale nie jest dobrze pisać w ten sposób – nie należy rozprzestrzeniać postaw niszczycielskich i samo-niszczycielskich. Są też inne względy – w zamkniętych obszarach duszy znajdują się rzeczy, których człowiek nie chce, nie potrafi czy nie może odsłonić, bo byłoby to zbyt podobne do rozbierania się do naga publicznie.”

„W małżeństwie dobrze się czują ludzie pozbawieni wyobraźni albo duchowe kaleki, które potrzebują siostry miłosierdzia. Idealne małżeństwo? Tak. Prawdopodobnie to, które nie doszło do skutku.”