„Czyż we dwóch nie zdołamy odeprzeć tego pomiota? Bez paniki. Już dawno na niego czekam. Misza, twój rewolwer jest nabity?”

„Kim jesteś? – wyszeptał.
– Początkiem – odparłem. – Początkiem i końcem wszechrzeczy. Twoim antystwórcą, księże.”

„Dziś jest twój dzień! Twoja góra czeka!”

„Zbyt długo czekaliśmy zanim pomogliśmy Grecji. Trwa to od dwóch lat i jest tylko gorzej.”

„Pytania brzmią ostro,
ale tak właśnie trzeba
bo wybrałeś życie komunisty
i przyszłość czeka
twoich zwycięstw”

„Czy pan Bartosz miał wrogów?
Obie znów spojrzały na niego, teraz z politowaniem.
– Jak wąż ogon. Wyłącznie – odparła chłodno Joanna.”

„Wysłużony samochód jest jak pies: przywiązujemy się do niego, a on zawsze na nas czeka.”

„Mogłoby się wydawać, że korzysta z życia i wolności, lecz ona tylko czekała na niego.”

„Każdy zabity jest przyszłym bólem tych, którzy na niego czekają, nie wiedząc, że już nie żyje.”

„Kriegsgefangenpost – to brzmi jak tajemnica,
Kriegsgefangenpost – to pociągów daleki świat,
Kriegsgefangenpost – to twój dom, numer, ulica,
Kriegsgefangenpost – to czekanie na twój list.
Krieg, rozumiesz, to wojna,
Gefangene – jeniec – to ja…”