„Ani niemowlęta, ani dzieci, ani chorzy umysłowo nie lękają się śmierci, więc najbardziej haniebnym jest, gdy rozum nie zapewnia takiego spokoju, jaki daje brak rozumu.”

„Nie dlatego wyrzuca się dziesięć przykazań na złom, iż jest to rozsądne, ale dlatego, że rozum sam z siebie nie daje człowiekowi siły do ich zachowania. Z tego powodu rozum potrzebuje Boga, a Bóg rozumu.”

„To „brak” motywuje do działania, każe i pozwala szukać. Napędza, ale jednocześnie nie daje spokoju, nie pozwala zapomnieć. I tak powinno być.”

„Wspomnienie nie dawało mu spokoju. Można je było wytrzymać przez chwilę i to tylko z perspektywy nieuleczalnej choroby, w wyraźnym przeczuciu nadchodzącej śmierci.”

„Dusza chora postępuje zupełnie tak samo jak ciało; niepokoi się i miota na wszystkie strony, aż w końcu znajduje chwilę ukojenia. Ostatecznie zatrzymuje się na takim rodzaju uczucia i myśli, jaki jest najkonieczniejszy dla jej spokoju.”

„Śmierć jest spokojem, ale myśl o śmierci jest mącicielem jakiegokolwiek spokoju.”

„Rozum mistrzem wszechrzeczy, czas mistrzem rozumu.”

„Miłość nie przysparza rozumu, rozum nie pomnaża miłości.”

„Gdyby Bóg obdarzył go drugim rozumem, to ten rozum umarłby z samotności.”

„To nie jest błąd polityczny. To jest odejście od rozumu. To jest bicie się z koniem, gdzie koniem jest rozum.”