„Jestem cudowną gospodynią domową, bo gdy opuszczam mężczyznę, zatrzymuję jego dom.”

„Dom głupoty jest otwarty dla wszystkich, ale opuszczają go tylko niektórzy.”

„Każda ukochana staje się kiedyś gospodynią domu, każda purpura – płaszczem, każda korona – kapeluszem.”

„Sława przynosi mnóstwo przykrości i kłopotów. Chwilami chciałabym być znowu zwyczajną gospodynią domową, która gotuje obiad dla swego męża i przynosi mu kapcie, kiedy zmęczony wraca z pracy…”

„Dlaczego nie opuszcza mnie ten ciężki smutek? Dlatego, że daleko od domu, dlatego, że obracamy wszystko w ruinę, idziemy jak wicher, jak lawa, znienawidzeni przez wszystkich, życie się rozpada, jestem na wielkiej, nie kończącej się stypie.”

„Jeden mężczyzna w domu jest warty dwóch mężczyzn na ulicy.”

„Proszę pomyśleć o księżach: kiedyś ksiądz żył na probostwie, widywał tylko gospodynię domową, brzydką i wąsatą, czytał watykański „L’Osservatore Romano”. Teraz każdego popołudnia ogląda telewizję i widzi piersi, pośladki, a potem mówimy, że staje się pedofilem.”

„Dom zbudował, syna spłodził,
Drzewo wkopał w ziemię żyzną,
Oto dowód, że mężczyzna…
Że mężczyzna jest mężczyzną.”

„Urodziłyśmy się po to, by zostać gospodyniami, a nie włóczyć się po ulicach.”

„Gdy zbłądzisz i wracasz, marnotrawny synu ktoś tam na ciebie czeka, przy domowym ognisku powrót do domu, to jak zapukać do bram syjonu”