„Tak jestem zajęty, że nieraz gdy przejeżdżam obok cmentarza, modlę się i mówię: Mamo, wybacz, ale bardzo się spieszę.”

„Od zawsze wyobrażałam sobie, że jestem aktorką, ale się nie przyznawałam. Po moim trupie – mówiła mama.”

„[Mama] uważała, że nie wolno w życiu przechodzić obok szansy, która może się już nie powtórzyć.”

„Wciąż jednak bardzo mało mówi się o powodach, dla których modlimy się, a które są takie po prostu takie, że nie potrafimy się nie modlić.”

„Mama umiała być bardzo wesoła. Mama umiała być bardzo lękliwa. Mama umiała szybko zapominać. Mama miała jednak dobrą pamięć. Mama wylała mnie z kąpielą, a mimo to siedziała ze mną w jednej wannie. Mama niekiedy mi ginęła, ale szedł z nią jej znalazca. Kiedy ja rozśpiewywałem szyby, mama spieszyła z kitem. Mama czasami błądziła, choć dokoła nie brakowało prostych dróg. Nawet gdy mama zapinała się pod szyję, mogłem ją przejrzeć na wylot. Mama bała się przeciągów, a mimo to robiła ciągle dużo zamieszania. Lubiła dużo wydawać i niechętnie płaciła podatki.”

„Przyznaję, że jestem szczęściarzem, bo jestem w stanie wyżyć z muzyki. Ale zajęło mi to 25 lat życia. Nie mówię tu o bogactwie. Mówię o przetrwaniu na bardzo, bardzo przeciętnym poziomie. Lecz jestem wdzięczny i za to, bo nie muszę sprzedawać swojej duszy, nie mam żadnego szefa, który będzie mi mówił, co mam robić.”

„Mam na cmentarzu już swoje miejsce: tuż obok babci
i dziadka, jakby znów mieli mnie trzymać za rękę;
naprzeciw ojca – będziemy tam jak mężczyźni
twarzą w twarz.”

„Modlić się, to nie znaczy wiele mówić, ale wiele kochać.”

„Kto chce wiedzieć, ile trzeba zapłacić, żeby wygrać wojnę, niech zobaczy nasze cmentarze. Kto twierdzi, że można odnieść trwałe zwycięstwo bez wielkich strat, że można mieć wojnę bez cmentarzy, nie wie, co mówi.”

„Jestem mamą! Szanuj mnie, do chuja pana!”