„Zapytałam dziecko niosące świeczkę:
– Skąd pochodzi to światło?
Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął.
– Powiedz mi, dokąd teraz odeszło – odparł. – Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.”

„To, skąd pochodzi prawda, nie ma dla mnie żadnego znaczenia.”

„Trzeba wiedzieć skąd się pochodzi, by móc iść naprzód.”

„Najwyższą sprawą jest skąd [decyzja] wypływa – nie jaka jest, ale skąd wypływa. Jeśli pochodzi z głowy, wtedy powoduje smutek. Ale jeśli wypływa z głębi ciebie, ani przez chwilę jej nie pożałujesz.”

„Skąd pochodzi, iż człowiek chromy nie drażni nas, a umysł chromy drażni.”

„Jak powiedział pewien milicjant – smutek jest jak pochód – przemija.”

„Skąd pochodzi deszcz? Pochodzi z tej całej brudnej wody, która paruje z ziemi, takiej jak mocz czy woda, którą wylewasz po umyciu stóp. Czyż nie jest to cudowne, że niebo zbiera tę brudną wodę i zamienia ją w czystą?”

„W obecnych czasach dzieci wiedzą wprawdzie, skąd przychodzą, za to ich rodzice nie wiedzą, dokąd idą.”

„Powiedz, jakich trzeba użyć słów, by powstrzymać ludzkie łzy,
ile jeszcze trzeba odkryć prawd, by prawdziwie zacząć żyć…
Jaką siłę trzeba w sobie mieć, żeby odbić się od dna.
Powiedz, jak pokonać w sobie gniew i lepszym się stać,
dokąd iść, gdy nie ma dokąd pójść i skąd nadziej brać.”

„(…) ze mną już tak jest, że skąd mam wiedzieć, co myślę, zanim tego nie powiem na antenie.”