„Bóg pobłogosławił stopy tego człowieka, ale zapomniał o reszcie, szczególnie o ustach. Bo kiedy się wypowiada, wychodzą z nich same bzdury, a raczej samo gówno – o Pele.”

„I któż się nie zgodzi z tym, że ołtarzem Boga Najwyższego jest serce człowieka i to szczególnie pobożnego? Bo jak na ołtarzu materialnej świątyni jest zawsze Bóg ukryty w Najświętszej Eucharystii, tak samo jest i w oddanym Mu sercu.”

„Praca wyróżnia człowieka wśród reszty stworzeń, których działalności związanej z utrzymaniem życia nie można nazywać pracą – tylko człowiek jest do niej zdolny i tylko człowiek ją wykonuje, wypełniając równocześnie pracą swoje bytowanie na ziemi. Tak więc praca nosi na sobie szczególne znamię człowieka i człowieczeństwa, znamię osoby działającej we wspólnocie osób – a znamię to stanowi jej wewnętrzną kwalifikację, konstytuuje niejako samą jej naturę.”

„Gówno zabijesz, za człowieka pójdziesz siedzieć.”

„Bóg zapomniał o ludziach, a ludzie o Bogu.”

„Kto jest grzeszny, bliżej jest Boga niźli ten cnotliwy – kto wypowiada to jako pierwszy? Jest bliżej, bo jest w stanie rozpoznać w grzechu prawdziwą, rzeczywistą istotę człowieka.”

„Człowiek jest twórcą Boga, a Bóg jest tworem i dziełem człowieka. Tak więc to ludzie są twórcami i stwórcami Boga, a Bóg nie jest bytem rzeczywistym, lecz bytem istniejącym tylko w umyśle, a przy tym bytem chimerycznym, bo Bóg i chimera są tym samym.”

„Jeśli Bóg nam pobłogosławi, by wypędzić naszych wrogów z Jerozolimy, zwycięstwo będzie nasze! Jakimi modlitwami mu się odwdzięczymy jeśli zdecyduje się nas wesprzeć?”

„Uczysz się przemawiać, przemawiając, studiować studiując, biegać biegając, pracować pracując; i tak samo uczysz się kochać Boga i człowieka, kochając. Wszyscy, którzy myślą, że uczą się w inny sposób, oszukują samych siebie.”

„Chwała dobrych jest w ich sumieniu, a nie w ustach ludzkich. Radość sprawiedliwych z Boga jest i w Bogu, a wesele ich z prawdy wytryska. Kto pragnie prawdziwej i wiecznej chwały, nie dba o doczesną.”