„Nie szukaj świata, kochaj i… bądź zdrowa…
A za umarłych módl się – po weselu.”

„Lepiej smucić się i kochać, niż żyć bez miłości w weselu.”

„A przecież kochałam tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.”

„Umarłym jest każdy, kto tylko dla świata żyje, pracuje, tworzy, szuka ziemskiej chwały… (to) tragedia życia ziemskiego, życia światowego, życia niedowiarków.”

„Miałam bardzo kochanego dziadka. Umarł, kiedy miałam piętnaście lat. A zaraz potem babcia stwierdziła, że skoro on nie żyje, to ona też nie chce. Moi rodzice próbowali jej tłumaczyć, że jeszcze my jesteśmy, że ją kochamy, ale nie słuchała. Położyła się i rzeczywiście umarła.(…)
– (…) Pani babcia chciała umrzeć i umarła. Ja nie chcę umrzeć, ale też umrę.”

„Nie chciałam umrzeć, jedynie prowokowałam śmierć. Nie otrułam się. Bóg umiera jeśli go nie kochamy, ale ja nie umarłam, choć nikt mnie nie kochał.”

„Gdyby chciał być kochany, nie byłoby to dla mnie trudne. Jestem bowiem z natury skłonna i przyzwyczajona do tego, aby wypełniać swoje obowiązki. Jednak musiałabym mieć męża posiadającego zdrowy rozsądek, a tego wielki książę, niestety, nie posiada.”

„Ktoś kto kocha, nie jest tym, co umrze.”

„I nawet jeśli umrze, nie przestanę jej kochać.”

„Nieprawdą jest, że gdy jest pod ręką miłośnik, lepiej oddać się temu, co nie kocha niż zakochanemu, bo ten jest maniak, a tamten ma zdrowe zmysły.”