„W chrześcijaństwie nie da się oddzielić od siebie wiary i nadziei – a cierpliwość jest ich wspólną cechą i owocem.”

„Bądź cierpliwy, albowiem cierpliwość jest dla wiary tym, czym głowa dla ciała. Ciało bez głowy niewiele jest warte, zupełnie jak wiara bez cierpliwości.”

„Być może wyobraźnia i wiara nie mogą bez siebie istnieć, bo mają wspólną istotę – nie wymagają dowodu.”

„Socjalizm bez nadziei jest jak Kościół bez wiary.”

„Katolicyzm to moja wiara, a z niej wynika moje życie. Nie można oddzielić moralności od życia. Albo człowiek wyznaje pewne zasady, wartości i według nich żyje, albo jest dwulicowy.”

„To jest najstraszniejsze w nadziei. – powiedziała – Jeśli za długo ją podsycasz, zmienia się w wiarę.”

„Postmodernistycznym nieporozumieniem jest wiara, że można najpierw pisać, a dopiero potem żyć. Wielu młodych jednak pragnie zostać pisarzami przede wszystkim dlatego, że mają ochotę żyć jak pisarze. To stawianie wszystkiego na głowie. Przede wszystkim się żyje, a dopiero potem można ewentualnie ocenić, czy ma się coś do przekazania, a decyduje o tym samo życie. Zapis jest owocem życia, nie zaś życie owocem zapisu.”

„Wiara jest katedrą, miłość szpitalem, ale obie bez nadziei byłyby tylko cmentarzem.”

„Liberalnych cyników i religijnych fundamentalistów łączy jedna wspólna cecha: jedni i drudzy utracili wiarę we właściwym sensie tego słowa. Symptomatyczne, że dla jednych i drugich twierdzenia dotyczące religii mają charakter quasi-empiryczny, pretendujący do bezpośredniej wiedzy.”

„A więc teraz – powiedział Will – proponuje pani uczynić ich nieszczęśliwymi, w nadziei, że to przywróci im wiarę w Boga. Zgadzam się, to jedna z metod nawracania.”