„Przyjmujemy miłość, jeżeli sądzimy, że na nią zasługujemy.”

„Mówią, że miłość umiera między dwojgiem ludzi. To nieprawda, nie umiera. Opuszcza tylko człowieka. Odchodzi, gdy na nią nie zasługuje.”

„Czy umarłych nie można kochać? Czy miłość jest słabsza od śmierci? Czy miłość nie zasługuje na nieśmiertelność?”

„Miłość trynitarna przepłynęła więc przez świat, który po to właśnie został stworzony. Przepłynęła przez ludzkość, bo w Jezusie nie tylko Bóg, ale i Człowiek dał życie z miłości do Ojca. A Ojciec przyjmuje to: nie jak tyran, który żąda ekspiacji i cierpienia, ale jak Ten, kto przyjmuje miłość i odpłaca miłością i chwałą. Synowi i Jego adoptowanym po drodze braciom. Dlatego czymś koniecznym i oczywistym było zmartwychwstanie, bo Ojciec, przyjmując ofiarę Syna, nie mógł na nią nie odpowiedzieć.”

„Czułość to, nie zaś piękno kobiet, zasługuje na naszą miłość.”

„Każda miłość trwa tak długo, na ile zasługuje.”

„Częstokroć ludzie te rzeczy miłują, Które na ich miłość nie zasługują.”

„Ja już ci wybaczyłam – powiedziała. – Jak to możliwe? Przecież na to nie zasługuję. – Na tym właśnie polega miłość.”

„Kto kocha, przyjmuje to, co dostaje, i daje, nie żądając wdzięczności. Miłość nie rachuje.”

„Kochać tych, co zasługują na to, aby byli kochani, bardzo łatwo; ale miłość mieć dla upadłych i nie porzucić ich, gdy wszystko opuściło, chrześcijańskim jest dziełem.”