„Zdechnę, ale jak człowiek.”

„… pamięta tyle obrazów, tyle poznała „nowych prawd”, o sytuacji, o człowieku, o sobie. Rosjanie mówili, że życie ludzkie jest nic nie warte, jednego człowieka mniej, nie ma różnicy. Mówili: – Niczewo, padachniosz. Nic się nie przejmuj, zdechniesz. Nie martw się, i tak koniec przewidziany. Nie widziano nic złego w tym, żeby donieść na drugiego, nawet bliskiego człowieka, na brata czy ojca – za kawałek chleba. Myślało się tylko o jedzeniu. Aby przeżyć do jutra, traciło się czasami człowieczeństwo. Głód tłumaczył wszelkie zachowania. Jedzenie było najważniejsze. Jak nie miało się co jeść, to zaczynało się chorować i umierało.”

„Człowiek musi mieszkać jak człowiek, żeby być człowiekiem.”

„Człowiek staje się człowiekiem przez inteligencję, ale jest człowiekiem tylko przez serce.”

„Człowiek jest tylko człowiekiem – i to z trudnością.”

„Tylko człowiek nie jest fikcją – wszystko inne jest fikcją. Cały świat może być ojczyzną i każdy człowiek bratem. Bo świat to człowiek, przede wszystkim człowiek.”

„Nie wystarczy urodzić się człowiekiem, trzeba jeszcze być człowiekiem.”

„Człowiek niezdolny wybierać to już nie człowiek.”

„Człowiek jest człowiekiem tylko wśród innych ludzi.”

„(…) człowiek bez wrogów to człowiek bez wartości.”