„To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć – i prać – bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!
Dziś idę walczyć – Mamo!…”

„Bijecie się o honor? A my o naszą wolność. Czyli każdy walczy o to, czego mu brak.”

„Kiedy wyjechał po raz pierwszy, zauważyłam, że do niczego się nie nadaję, a tym bardziej do bycia samej. Nie miałam co prać ani prasować, żeby zostawił przynajmniej jedną koszulę, jedną parę spodni, prałabym je w kółko i prasowała. Odpruwałabym guziki i przyszywałabym, a tak to nudziłam się strasznie.”

„Fotograf musi strasznie walczyć, aby fotografia nie stała się śmiercią”

„To, co się stało, potrafi splamić nasz sentyment do miejsca, tak jak tusz plami białe płótno. Można potem prać i prać, ale i tak nie da się nigdy zapomnieć o tym, co zaszło – czyli „zdarzyło się i wszystkich zasmuciło.””

„Można być świętym z pastorałem w ręku, ale tak samo dobrze można nim zostać, mając w ręku miotłę.”

„W ręku masz pędzel i farby. Najpierw malujesz raj, a potem do niego wchodzisz.”

„Walczyliśmy o Orła, teraz – o koronę dla Niego, hasłem naszym Bóg, Ojczyzna, Honor.”

„Jeśli przyjmę śmierć do swojego życia, uświadomię ją sobie, zmierzę się z nią całkowicie, uwolnię się od uczucia lęku przed nią oraz małostkowością życia, i tylko wtedy będę wolny by być sobą.”

„Trzeba by mieć twarz z gipsu, żeby nie było widać zmarszczek. Uśmiechamy się, płaczemy, cierpimy, a wszystko to potem widać na twarzy, i to jest piękne.”