„Najprostszy akt surrealistyczny to wyjść na ulicę z rewolwerami w pięściach i strzelać w tłum na chybił trafił. Kto nie miał chociaż jeden raz w życiu ochoty skończyć w ten sposób z drobnym systemem zbydlęcenia i prawomocnego skretynienia, ten ma wyznaczone miejsce w tym tłumie z brzuchem na poziomie lufy.”
Drugi manifest surrealizmu
Podobne cytaty

o swoim udziale w zamachu.
Źródło: Władysław B. Pawlak, Księga zamachów. Od Sarajewa do Dallas, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1975, s. 34.

„Włóżcie słowa do kapelusza i wyciągnijcie na chybił-trafił, a otrzymacie poemat dada.”
Źródło: Stanisław Krzysztof Stopczyk, Plastyka, rozdz. VII, Dadaizm i surrealizm, wyd. VII, WSiP, Warszawa 1992, s. 27.

Źródło: Polska, czyli Iran, „Fakty i Mity” nr 5 (309)

„Moda, w której nie można wyjść na ulicę, nie jest modą.”

o zasadzce partyzantki sandinistowskiej, która dokonała ataku na maszerującą kolumnę piechoty morskiej w dniu 27 lutego 1928 w okolicach miasta Jinotega.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 23.
„Utonęła?
– Być może, chociaż dwie kulki w brzuch też jej zbytnio nie pomogły.”
Pamiętnik Cathy (2006)

„Jeżeli mówimy o sztuce, to rzeczywistością może być tylko jeden akt – akt odbioru dzieła.”
Źródło: Anna Bielak, Nowe zasady gry. Wywiad z Sergiejem Łoźnicą, reżyserem filmu „Szczęście ty moje”, 5 listopada 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=82382