„Rozejrzała się z zaciekawieniem, patrząc na narzę­dzia, zamki i porozrzucane wszędzie rupiecie. Willie nie jest schludnym fachowcem, a ja, przyznaję, też jestem bałaganiarzem. Dotknęła kilku zamków, a potem skupi­ła uwagę na mnie.”

„Jak ktoś o mnie mówi: „artysta”, a jeszcze jak się do mnie zwraca „mistrzu”, to ja jestem ich zaprzeczeniem. Czasem nie cierpię tego zawodu. Fachowcem jestem. Sięgam chmur raz na 10 lat w tym, co robię, ale nie lubię, jak mówią: „Zobacz, ten aktor.””

„A potem, wyciągnąwszy swój różowy paluszek, dotknęła nim białej jedwabnej jaki Zbyszkowej i cofając go natychmiast zapytała: — A jutro też będzie mój?”

„On chwyta ją na chwilę, patrząc na nią wzrokiem pod tytułem: „nie dotknąłbym cię nawet kutasem kolegi.””

„A wy znowu mnie złapaliście, jak jestem nieuczesany (…) A potem wykorzystacie to przeciwko mnie!”

„Przede wszystkim jestem lekarzem, chirurgiem, a potem senatorem.”

„Czasem się śmieję, że jestem najpierw człowiekiem, potem filozofem, a dopiero potem księdzem.”

„Zacząłem od komiksów. To przerodziło się w zwykłą animację, ta w animację postaci z gliny, a potem kręciłem już małą Super-8. Tak, gdy tylko dotknąłem kamery, wiedziałem, że to jest to.”

„Zbyt wielu ludzi płodzi potomków, a potem zachowują się tak, jakby byli w ciężkim szoku, że naprawdę trzeba poświęcić im odrobinę uwagi.”

„To, co jest samo w sobie i interesujące i dobrze ukształtowane musi zaciekawić, zatrzymać uwagę, nawet wtedy, kiedy odbiorca nastawiony jest w tym momencie na zupełnie inną częstotliwość fal. Zatrzymać uwagę właśnie o czymś innym myślącego człowieka, daje dopiero pełną satysfakcję artystyczną.”