„I oto dusza moja jest jak kryształ,
Którego nie tknął jeszcze promień zdradny.”

„Oto promień złoty,
oto wśród nocnej ciszy rozwarte ramiona -
oto próg mój przestąpił
kres długiej tęsknoty…”

„Wy nie wiecie co to jest matematyka! wy myślicie: liczby, liczby! Nie! A ona śpiewa, gra jak kryształ. Cała dusza tonie w dźwięcznym, przejrzystym krysztale.”

„Ja bardziej niż wy jeszcze krztuszę się i duszę!
Ja częściej niż wy jeszcze żyć nie chcę, a muszę!
Ale tknąć się nikomu nie dam i dlatego
Gdy trzeba będzie sam odbiorę światu Witkacego”

„Moja dusza jest łąką chaotycznych kwieci.”

„Zwracać światło w głąb duszy człowieka – oto powołanie artysty.”

„Dusza moja – pragnie postu, ciało – karnawału!”

„Moja dusza jest katolicka, a żołądek luterański.”

„Bóg i król, Kościół i państwo – oto z duszy i ciała wieczna kontrrewolucja…”

„Miłość może być jak kryształ piękna w swej czystości, a mimo to powierzchowna, dopóki nie zostanie doświadczona.”