„I w pokutnym worze można pląsać.”

„Wszystko wychodzi jak z rozprutego gwałtownym cięciem wora – cała obrzydliwość podświadomości.”

„Kimkolwiek i gdziekolwiek się jest, społeczeństwo ciąży człowiekowi niczym zgłodniałej świni wór pełen węgla.”

„Strugami deszczu mży mgielna szaruga,
Noc pełna cieni, wystygła i długa,

Przedzgonnych psalmów snuje hymn pokutny,
Łka w strunach deszczu w rytm niezmiernie smutny.”

„Na
rondzie
pląsa
dziewic sześć.
Trzy smukłe
i trzy puszyste.
Marzeń minionych goniły treść
lecz objął je Polifem złoty
w ramiona swe sprężyste.
Gitara!”

„w mgnieniu oka nadbiega
sobotni poranek i taszczy na plecach
wór refleksji pytań i sprzecznych odpowiedzi
mówiąc wybierz coś dla siebie
ale to minie rano czyli wieczorem”

„Mułła wziął na ramię ciężki wór i wsiadł na osła. Ktoś podchodzi do niego na ulicy i pyta czemu nie położy worka na ośle. A mułła na to „Nie, to byłoby okrutne. Biedaczek musi nieść już mnie.””

„Tymczasem media stworzyły atmosferę końca świata. Płaczą i sugerują, że inni powinni płakać. Stworzył się taki płaczliwy wór, z którego wydostać się jest ciężko. Należy to dozować – i smutek, i płacz. Ludzie muszą normalnie żyć. Brakowało mi żałoby typu obywatelskiego.”

„Szukasz żony? To tak, jakbyś miał przed sobą wór napełniony wężami, między którymi znajduje się jeden węgorz. Poszukaj w tym worku! Nic wprawdzie podobnego, abyś stamtąd wyciągnął węgorza, nie uda ci się to – sto, tysiąc razy, zawsze wyciągniesz rękę z nową raną.”

„Koszulki w gołe tyłki, małpy, palmy i pikasy, barwy, od których przez wieki zęby ich bolały i nie wiem, dlaczego im przeszło, powiewające, rozkloszowane spodenki, fontazie, żabociki, falbanki, wory i farfocle wszelkiego autoramentu. Ubrali się w ten chłam dobrowolnie i jak zaczęli wyglądać?
Nie powiem, bo ma to być utwór wytworny, w którym wyrażeń brutalnych należy unikać.”