Robert Makłowicz cytat: „Ten barszcz jest czerwony jak sztandar PPS-u.”

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

„Bracia i siostry od znoju, co wre,
Wszyscy, co żeście rozproszyli się, –
Razem! Razem! Sztandar już tkwi.
Gniewnie łopocze czerwony od krwi!
Przysięga! Przysięga, po kres naszych dni!

Niebo i ziemia nas teraz wysłuchają,
Gwiazdy świetliste świadkami być mają.
Przysięga naszej krwi! Przysięga naszych łez!
Przysięgamy! Przysięgamy! Po życia kres!

Przysięgamy wierność bez granic „Bundowi”.
Jedynie on zrzucić może z nas okowy.
Czerwony sztandar wysoko już tkwi.
Gniewnie łopocze czerwony od krwi!
To Przysięga! Przysięga, po kres naszych dni!”

Szymon An-ski (1863–1920) żydowski pisarz

Brider un szwester fun arbet un nojt,
Ale, wos zajnen cezejt un ceszprejt, –
Cuzamen! cuzamen! Di fon, zi iz grejt.
Zi flatert fun corn, fun blut iz zi rojt!
A szwue! A szwue ojf lebn un tojt!

Himl un erd weln undz ojshern,
Ejdes wet zajn di lichtike sztern,
A szwue fun blut un a szwue fun trern!
Mir szwern! Mir szwern! Mir szwern!

Mir szwern a trajhejt on grenecn cum „Bund”.
Nor er ken di szklafn bafrajen acind.
Di fon di rojte iz hojch un brejt;
Zi flatert fun corn, fun blut iz zi rojt!
A szwue! A szwue ojf lebn un tojt! (jid.)
hymn Bundu.
Źródło: Di szwue (Przysięga), 1902 http://web.archive.org/web/20120305012144/http://www.krytykapolityczna.pl/dmdocuments/bund.pdf

„Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew,
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.”

Bolesław Czerwieński (1851–1888) poeta polski

Źródło: Czerwony sztandar

„W fabrykach Dietla i Schoena, gdzie majstrowie próbowali odwieść załogę od strajku, zdetonowano przygotowane wcześniej ładunki wybuchowe. Coraz więcej robotników opuszczało zakłady i wychodziło na ulice, tłum gęstniał. (…) Olbrzymi pochód liczący ponad 10000 osób z rozwianymi sztandarami i ze śpiewem Czerwonego sztandaru ruszył do Dąbrowy, aby zatrzymać tamtejsze kopalnie i fabryki.”

Stanisław Andrzej Radek (1886–1946)

Źródło: Rewolucja w Zagłębiu Dąbrowskim. 1894–1905–1914, wyd. Oddziału Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, Sosnowiec 1929.

„Dzisiaj jedynie sztandar socjalno-demokratyczny może być sztandarem naszej drogiej ojczyzny.”

Walery Antoni Wróblewski (1836–1908) Polski działacz rewolucyjno-demokratyczny, dowódca w powstaniu styczniowym, generał Komuny Paryskiej.

w 1875 na wiecu niepodległościowym w Londynie.
Źródło: Leonard Dubacki, Walery Wróblewski, „Przegląd Socjalistyczny” nr 1 (22), 2009 http://lewicowo.pl/walery-wroblewski/

„Bohaterscy żołnierze Armii Czerwonej!
Nadszedł czas rozrachunku.
Armia Czerwonego Sztandaru oraz armia drapieżnego Białego Orła stanęły naprzeciw siebie przed bojem na śmierć i życie.
Przez trupa Białej Polski prowadzi droga ku ogólnoświatowej pożodze.
Na naszych bagnetach przyniesiemy szczęście i pokój masom pracującym.
Na zachód!”

Michaił Tuchaczewski (1893–1937) radziecki wojskowy, marszałek

Źródło: Na zachód!, Rozkaz do oddziałów Frontu Zachodniego Nr 1423, Smoleńsk, 2 lipca 1920, cyt. za: Norman Davies, Orzeł biały. Czerwona gwiazda. Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920, przeł. A. Pawelec, wyd. Znak, Kraków 2000.

„Czy ktokolwiek z nas, kto przeżywa rewolucję, mógł sobie wyobrazić te konkretne formy, w jakich się dokonuje? (…) marząc o niej, wyobrażaliśmy sobie, że głównym jej pobojowiskiem będą ulice naszych miast usiane barykadami, na których uzbrojone drużyny robotnicze rozwiną czerwone sztandary wolności.”

Rodoljub Čolaković (1900–1983)

Źródło: Notatki z wojny wyzwoleńczej, 29 listopada 1943, 1959 (maszynopis powielany w zbiorach Biblioteki Sejmowej), s. 2, cyt. za: Maciej Koźmiński, Piotr Luppóczy, Jerzy Robert Nowak, Węgry w: Europejskie kraje demokracji ludowej 1944–1948, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1972, s. 180.

„Sztandar zwija się na końcu.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

w 1968 w odpowiedzi na pytanie Bronisława Świderskiego, czy nie myśli o emigracji.
Źródło: „Rzeczpospolita” nr 264, 12 listopada 2005 (dodatek „Plus Minus”).

„Sztandary mają zacięcie defiladowe.”

Antoni Regulski

„Człowiek pada, lecz sztandar powiewa.”

Bertolt Brecht (1898–1956) niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator i poeta

„Ten barszcz jest czerwony jak sztandar PPS-u.”

Tematy

Robert Makłowicz 20

Podobne cytaty

Pokrewne tematy