„Kariera w teatrze wiąże się z hierarchią. Najpierw jesteś w zespole, potem grasz pierwsze role i w końcu tą główną. Ja wszedłem do Muzycznego bocznym wejściem i nie sądzę abym umarł na scenie po zagraniu tej upragnionej. Cały czas bawią mnie moje małe sukcesy.”

—  Tomasz Czarnecki

Źródło: Piotr Sobierski, Jak lalki tańczą w musicalu, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, dodatek „Sztorm”, 27 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117899.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
czas , sukces , rola , scena , wejście , koniec , kariera , grać , główny , cały , wiązanie , małe , pot , zagranie , pierwsza , hierarchia , umarły , teatr
Tomasz Czarnecki Fotografia

Podobne cytaty

Tom Wilkinson Fotografia

„Jeśli chodzi o teatr, doszedłem do momentu, w którym mogłem przebierać w rolach. Potem zająłem się telewizją, gdzie wkrótce również grałem główne postaci. Kiedy stuknęła mi czterdziestka, zdecydowałem, że chcę zacząć od nowa. A przy okazji zarabiać więcej. Brytyjscy aktorzy wiedzą, że gra o duże stawki rozgrywa się za oceanem. Na szczęście moje pierwsze trzy filmy – dwa wyspiarskie i jeden hollywoodzki – okazały się sukcesami, co otworzyło mi drzwi do kariery w USA.”

Tom Wilkinson (1948) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22572

Dave Grohl Fotografia

„Jestem dumny, że gram w zespole, który o pierwszej popołudniu wychodzi na małą scenę z akustycznymi gitarami, a wieczorem na głównej scenie pojawia się z gitarami elektrycznymi.”

Dave Grohl (1969) amerykański muzyk rockowy, multinstrumentalista

Źródło: „Teraz Rock” nr 11/2007 s. 27.

Tomasz Karolak Fotografia

„Myślę, że granie we własnym teatrze głównej roli jest pewnego rodzaju ryzykiem.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Dorota Wyżyńska, Król Dramatu przyjmuje piłkę, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 115, 18 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139417.html

Joanna Szczepkowska Fotografia

„Kupiłem wejściówkę i wszedłem na salę. Światło już gasło, a widownia ucichła (…) A potem Pani weszła na scenę. To było tak, jakby ktoś wciągnął mnie w swój sen.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Kiedy gasną światła

Radosław Krzyżowski Fotografia

„Ktoś zapytał Kieślowskiego, czego by nie nakręcił. Odparł, że płaczu dziecka. Bo dziecko by tego nie zagrało, tylko płakało naprawdę. Tak samo jest w przypadku nagości. Paradoksalnie, takie sceny łatwiej mi wychodzą w teatrze niż przed kamerą. Bo tam przecież nie wskakuję kimś do łóżka w minutę po wejściu na scenę.”

Radosław Krzyżowski (1972)

Źródło: Marta Paluch, Jestem dosyć humorzasty, ale mam poczucie humoru!, „Polska Gazeta Krakowska” nr 140, 17 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119473.html

Maria Dąbrowska Fotografia

„Kto odda się cały jednej wielkiej czy małej sprawie, w dodatku sprawie beznadziejnej, ten musi umrzeć w końcu za nią albo też przez nią.”

Maria Dąbrowska (1889–1965) pisarka polska
Orhan Pamuk Fotografia

„Nie obchodzi mnie, czy Turcja wejdzie, czy nie wejdzie do Unii, bardziej interesuje mnie to, czy stanie się w końcu prawdziwą demokracją.”

Orhan Pamuk (1952) turecki pisarz, laureat Nagrody Nobla

Źródło: „Forum”, 2 października 2006

„Mówi się, że w każdym teatrze musi się znajdować obsada do wystawienia Wesela. Przecież ten dramat wszedł w kanon teatru polskiego i są tam tak wspaniałe role, że nic tylko dziękować Wyspiańskiemu, że go napisał.”

Dorota Chaniecka (1978)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 6 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mpml.htm

Marcin Wolski Fotografia

„A przecież ja musiałem wziąć tę funkcję
nie dla kariery, nie dla szpanu, nie dla forsy,
Ja poświęciłem się, dylemat mój zrozumcie,
Gdyby nie ja, na moje miejsce wszedłby gorszy…”

Marcin Wolski (1947) polski historyk, pisarz, dziennikarz, satyryk

Źródło: program kabaretowy z 1982 roku, motto w: Agent Dołu oraz trzy diabelskie dogrywki, w tym premierowa: Czarci pomiot, SuperNOWA – Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA, Warszawa 2009.

Anna Jeremus-Lewandowska Fotografia

„W tydzień po premierze [debiucie] zaprosił mnie do swojego gabinetu ówczesny dyrektor naczelny Teatru Wielkiego Sławomir Pietras i zaproponował stały angaż. Pamiętam, że po tej rozmowie weszłam na pustą, ciemną scenę, która wydawała mi się przeogromna, a w głowie cały czas intensywnie pulsowała myśl – czy ta scena obdarzy mnie taką samą miłością, jak ja już ją kochałam…”

Anna Jeremus-Lewandowska (1959)

Źródło: Artystyczny jubileusz, „Tygodnik Płocki” nr 33, 16 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122306.html

Pokrewne tematy