„Wszystko wraca, marzenia powracają, ludzie się spotykają, rozmawiają, marzą na nowo.”

„Jak szybko zmienia się życie i priorytety… i jak mamy najróżniejsze marzenia. Jedni marzą o karierze i sławie, awansie, nowej pracy, wielkim majątku, czy nawet o tym by największa impreza tego roku w Krakowie (ŚDM) okazała się sukcesem… Ja od 150 dni marzę o jednym… Chciałbym po prostu żyć.”

„Każdy jest nauczycielem, im częściej spotykam ludzi i z nimi rozmawiam, tym więcej się uczę. Dziecko z ulicy, które się uśmiecha, jest nauczycielem, bo przypomina o tym, żeby się uśmiechać.”

„Kiedy spotykamy się w rodzinie – rozmawiamy tylko po angielsku. To dom rumuński z językiem angielskim.”

„Jedynym sposobem na to, by odzyskać utracone życie i marzenia, jest wyobrażenie ich sobie na nowo.”

„Po cóż miałbym się z nim spotykać, przecież on nie ma żadnego prawa rozmawiać ze mną, bo nie został wybrany przez naród.”

„Marzenia są jak dzikie koty, które uciekają z miasta, chodzą własnymi ścieżkami, po czym wracają obdarte i obolałe w rzeczywistość.”

„Wciąż spotykam tych samych ludzi – myślał – dlaczego nie spotykam pozostałych?”

„Przez kilka tygodni w roku żyję w utopii. Spotykam tam ludzi, którzy rozpoznają, że mam na sobie żakiet z Luelli, i rozumieją, dlaczego wkładam na głowę czapkę z fioletowych piór. Potem wracam do szkoły i żyję wśród rówieśników, którzy nic z tego nie rozumieją. Dziwne, ale w sumie mi to nie przeszkadza.”

„Najpodlejszy z ludzi to ten, któremu spełniły się wszystkie marzenia.”