„Nigdy nie marzyłam o Julii. Wręcz bałam się tej roli. Przytłaczała mnie ilość inscenizacji dramatu, setki razy powtarzane monologi Julii na egzaminach wstępnych czy konkursach recytatorskich i jej obraz jako delikatnej filigranowej dziewczynki gdzieś głęboko aż nadto dojrzałej. Odcięłam się jednak od moich uprzedzeń i zaczęłam odkrywać tę sztukę na nowo. Przepuszczając przez to, co kiedyś sama przeżyłam. Chciałam, by moja Julia nie popadła w sztampę i była jak najbardziej moja.”

— Monika Buchowiec

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 12 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rjwsg.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

rola , obraz , dramat , ilość , ilość , gdzieś , powtarzać , wręczenie , inscenizacja , uprzedzenie , kieliszek , banał , dziewczynka , monolog , konkurs

Monika Buchowiec 3

aktorka polska 1982

Podobne cytaty

„Nie mam marzeń o rolach Julii czy Ofelii, staram się układać swoje sprawy zawodowe najlepiej, jak potrafię: przyjmować, co do mnie przychodzi i już. Nie poświęcam swojego życia na zastanawianie się, co by było, gdyby coś tam. Jestem tu i teraz.”

Joanna Brodzik (1973) polska aktorka

„Julie Roksana (…) o wijącym się wężowo kroku, przeraźliwie bladej anemicznej twarzy ćpunki, mówię „ćpunki”, a co by powiedział kiedyś Dostojewski? co zamiast „ascetyczna” albo „święta?””

Jack Kerouac (1922–1969) pisarz amerykański

Podziemni

„Zawsze czułam, że dla artysty najważniejsza jest intuicja. Sama jestem człowiekiem bardziej intuitywnym niż intelektualnym i nie chciałabym, aby moja intuicja kiedyś znikła.”

Sofija Gubajdulina (1931) rosyjska kompozytorka

Źródło: Magdalena Stochnio, Między ewangelią a ciągiem Fibonacciego, muzyka.onet.pl, 17 lutego 2008 http://muzyka.onet.pl/publikacje/wywiady/miedzy-ewangelia-a-ciagiem-fibonacciego,1,4776152,wiadomosc.html

„(…) kilka razy, stojąc w kolejce, usłyszałam: „No, nieładnie tak podrywać żonatych mężczyzn!”. I od razu zaczyna się wtedy w sklepie dyskusja. Niektórzy nawet mnie bronią: „Ale przecież to nie ona uwiodła, to ten pan!”. I bardzo się z tego cieszę, bo to oznacza, że moja rola wzbudza emocje. Okazuje się, że ludzie całkowicie utożsamiają mnie z tą postacią. Kiedyś bałam się, że względu na mój wygląd delikatnej blondynki, zostanę zaszufladkowana do ról „słodkich kobieciątek”… Więc teraz jestem szczęśliwa, że gram postać negatywną.”

Dominika Figurska (1978) aktorka polska

Źródło: Dominika Figurska – Dla widzów jestem Ewą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/812/Dominika-Figurska-Dla-widzow-jestem-Ewa.html

„Kiedyś byłam na urlopie w Lanckoronie i spotkałam Jerzego Nowaka, mojego serdecznego przyjaciela z Krakowa. Przyrzekliśmy sobie wtedy, że musimy się spotkać na scenie. Uznaliśmy też, że najbardziej odpowiednią dla nas sztuką będzie Romeo i Julia. Ja zagram oczywiście Romea, a on Julię. Wiedziałam, że jestem aktorką charakterystyczną i do pewnych postaci nie mam warunków. Na początku, kiedy pożaliłam się w domu, że gram prawie samych chłopaków, parobków, energicznych młodziaków, a nawet Staszka w Weselu, mama odpowiedziała mi wtedy: „Cicho, smarkaczu, graj to, co ci dają”. I potem, już z uśmiechem, przypomniała starą maksymę: „Nie ma małych ról, są tylko mali aktorzy”. Dziś wdzięczna jestem Stwórcy, że nigdy nie byłam amantką. Słodkie twarzyczki amantek szybko się starzeją i jeśli brak tym aktorkom zdolności charakterystycznych, spotykamy potem typowe dzidzie-pierniki.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkis.htm

„Czasem nawet przychodziło mi do głowy, że mógłbym być naprawdę kuzyn dziedziców, czemu nie. Choćby ten Maurycy wyryty na zegarku. Tylko kto by była ta Julia? Bo ani dziedzicowi, ani dziedziczce nie było Maurycy, Julia. I raz tak mi się ich życie układało, a raz inaczej, ale zawsze szczęśliwie. A choć pewnie w proch się dawno obrócili, to to szczęście ich dalej tykało w zegarku. A było się dobrze wsłuchać, to czyściutko, jakby gdzieś tam dalej dzwony biły nad nimi o porannej rosie. Aż mnie to zastanawiało, bo może czas nie idzie wcale naprzód, ale kręci się jak wskazówka zegarka i wszystko jest wciąż w tym samym miejscu.”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

„Zabawne, moja najlepsza przyjaciółka ma dwójkę dzieci i zawsze mi powtarza, że nigdy nie może ich zabrać do kina na jakiś mój film. A teraz będzie mogła”

Heather Graham (1970) aktorka amerykańska

śmiech
o swojej roli w Latającej maszynie.
Źródło: Dariusz Kuźma, „Mam szczęście robić to, co robię”. Heather Graham dla Stopklatki, 10 czerwca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66427

„Kochałem tę niewinność, ciepły dotyk
przypadkiem, podczas zabawy,
promienny uśmiech, co pewnie też zniewolił
od pierwszej chwili Pana Dyrektora.
Chłopcy, nawet ci niegrzeczni dawali mu cukierki
i wszyscy chcieliśmy go mieć w swej drużynie.(…)
I ten cudowny moment, kiedy mu dali
– za śliczną buzię – rolę Julii,
i mogłem wreszcie powiedzieć, że kocham go, kocham,
głośno, patrząc mu prosto w oczy,
przed całą szkołą, przed moimi rodzicami.”

José Luis Piquero (1967)

Źródło: Romeo w internacie, tłum. Monika Szumilak

„W teatrze najważniejszy jest (…) etap przygotowywania roli, który trwa dwa, trzy miesiące, a czasem znacznie dłużej. Ów proces tworzenia, wręcz kreowania nowego człowieka jest szalenie interesujący. Jest to tylko i wyłącznie moja wędrówka, moja praca, oczywiście przy współpracy reżyserskiej i kolegów aktorów.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

„Moja prywatność nikogo nie dotyczy i kamer do domu nigdy nie wprowadzę. To zostawiam chłopcom i dziewczynkom z Big Brothera.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: MW Media

Tematy

Monika Buchowiec 3

Podobne cytaty

Pokrewne tematy