„Czasami jestem brzydulą, po prostu. Bawi mnie, gdy po pokazie filmu ktoś do mnie podchodzi i mówi, nie chcąc mnie urazić, że mam taką „niebanalną urodę”. Jestem świadoma swoich atutów i dysatutów i świetnie się z tym czuję.”

„Mam polskich przodków, wielu z nas w Ameryce ich ma. Kochamy Polskę i choć czasami mówi się o niej źle, mnie podoba się tu wszystko. Jestem dumny ze swoich korzeni.”

„Rodzina zawsze mówiła mi, że to ja jestem gruba. Że jestem głupia, a mój brat jest mądrzejszy. I zawsze byłam tego świadoma. Chodziłam do dyrektorki z płaczem, mówiąc, że chciałabym nie być taka głupia.”

„Jestem zafascynowana Rosją i jej kulturą, więc jak tylko mam okazję tam pracować, to z chęcią przyjmuję propozycje. Mnie tam po prostu ciągnie. Dobrze się w Rosji czuję.”

„Czy jest ktoś, kogo chciałbyś zmienić, poinstruować, ulepszyć? Świetnie! Jestem za! Ale dlaczego nie zaczniesz od siebie?”

„Przyznaję, że jestem szczęściarzem, bo jestem w stanie wyżyć z muzyki. Ale zajęło mi to 25 lat życia. Nie mówię tu o bogactwie. Mówię o przetrwaniu na bardzo, bardzo przeciętnym poziomie. Lecz jestem wdzięczny i za to, bo nie muszę sprzedawać swojej duszy, nie mam żadnego szefa, który będzie mi mówił, co mam robić.”

„Mam liczne wady, na przykład taką, że jestem znacznie lepszym szachistą niż warcabistą – jak jest prosty problem, ale bardzo dużo zmiennych – to jestem o wiele gorszy niż w głębokich problemach. To jest moja wada. Ale mam też zalety – na przykład – jestem zarozumiały.”

„Czuję się winny, gdy ludzie mówią, że jestem najlepszym gitarzystą. Nie jest dla mnie istotne, czy jestem dobry w tym co robię, czy też nie. Dla mnie liczy się to, czy jestem rozumiany, czy nie.”

„Szczerze mówiąc, czuję się świetnie. Czerwony to mój kolor!”

„Zawsze mówiłam to, co czuję, i dostawałam za to po łapach. Dziś jestem ostrożniejsza.”