„To jest sekret świętości: im bardziej się człowiek oderwie formalnie od zła, tem bliżej wolno mu się materjalnie do niego zbliżać, bez obawy zbrukania się samemu; ale biada temu, ktoby się na to porywał, nie uświęciwszy się dostatecznie i nie ugruntowawszy się całkowicie w czystości.”

„Gdy mąż zbliża się do żony, powinien mieć poczucie świętości, jakby szedł do świątyni. A gdy żona zbliża się do męża, powinna być przepełniona poczuciem świętości, czci, jak gdyby zbliżała się do boga. Kiedy kochankowie zbliżają się do siebie w czasie seksu, gdy uprawiają miłość, to naprawdę zbliżają się do świątyni. W ich zbliżeniu funkcjonuje świętość, działa twórcza siła istnienia.”

„Ten, kogo bardziej przejmują i poruszają procesy kosmiczne, ewolucja i naukowe spekulacje niż obraz świętego człowieczeństwa Chrystusa w człowieku, który świętość osiągnął, niż to zwycięstwo nad światem, jakie samo istnienie świętego uosabia – nie jest już napełniony duchem chrześcijaństwa. Ten, kto troszczy się bardziej o doczesną pomyślność ludzkości niż o jej uświęcenie, zgubił chrześcijański pogląd na świat.”

„Im więcej w człowieku zła, tym bardziej musimy go kochać.”

„Im więcej człowiek potrzebuje – tem mniej ma, im bardziej czuje się wolnym i równym panem przyrody – tem gorzej gniecie go despotyzm kapitału, tem potworniejsza nierówność rzeczywistych praw życiowych pęta wszystkie jego żądania.”

„Najbardziej przerażającą rzeczą jest całkowita akceptacja samego siebie.”

„Nie uważam swojego życia, jako szczególnie wyjątkowego. Dumny jestem dostatecznie tylko z tego, że całe moje życie całkowicie poświęcone było dobru Ojczyzny i narodu, i że dzieliłem wspólny z nimi los.”

„Dla niego dane słowo to świętość.”

„Kiedy człowiek rozbiera się do naga, zbliża się do samego siebie. (…) Nagi człowiek, patrząc na siebie, nie wyciąga innych wniosków, oprócz tego jednego: „To ja.””

„Być człowiekiem – to dostateczny powód, żeby być nieszczęśliwym.”