„Strach boi się odważnych.”

„Strach przed miłością to strach przed życiem, a kto boi się życia, tego już w trzech czwartych uważać można za umarłego.”

„Zresztą im większy strach, tym większa odwaga, prawda? To znaczy jeśli wcale się nie boisz, robienie odważnych rzeczy nie jest aż tak imponujące.”

„Jest odważny, nie boi się przyjechać do kobiet ze wsi, chociaż go za to w gazetach obśmieją. W ten sposób zawsze urywa trochę głosów Samoobronie. A niech mu tam będzie, ważne, żeby ładnie dla nas grał i śpiewał.”

„Usiłował stłumić, zataić swój strach. Bał się, że zawiedzie, że nie dorośnie do pokładanych w nim nadziei. Bał się, że będzie się bał, że wszyscy zobaczą, jak on się boi…”

„Bo czymże w rzeczywistości jest człowiek, którego człowieczeństwo mierzy się siłą mięśni, otóż jest ucieleśnieniem strachu, boi się, że ta siła okaże się niewystarczająca, by powstrzymać potwora, który go bezlitośnie ciągnie ze sobą.”

„Witam państwa, ja wychodzę z założenia, że prawdziwy mężczyzna nie boi się swoich wad i słabości, moją jest strach przed lataniem i ten męski, jakże okrzyk: „o nie”, który mogliście państwo zaobserwować we tle, to byłem ja, jego autorem.”

„Nie trzeba być cały czas odważnym, czasami wystarczy być odważnym tylko przez kilka sekund.”

„bądź odważny, gdy rozum zawodzi, bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy.”

„Z pewnością mam 1555 wad jako dyrektor instytutu, ale nikt nie może powiedzieć, że się mnie boi. Mojego ojca nikt się nie bał, albowiem nie budował autorytetu na strachu. Jestem zadeklarowanym antyrygorystą. Zawsze taki byłem, nie przeżyłem metamorfozy, gdy zostałem dziadkiem.”