„Absurdalność absurdalności absurdalności jest równoważna absurdalności.”

„Podobał mi się taki gość jak ten. Przeklęty przez bogów skazaniec, który absurdalności ludzkiej egzystencji jest równie pewien jak wschodu i zachodu słońca i dlatego wie, że kamień wtaczany przezeń na górę nie poleży na szczycie, wyrósł w moich oczach na godnego czci świętego. Bohater poza nadzieją i rozpaczą. Ktoś, kogo uszczęśliwia kamień w ciągłym ruchu. Ktoś kto nigdy nie rezygnuje.”

„We wspinaczce [bilans strat] jest to śmierć własna lub przyjaciela albo utrata palców u rąk i nóg, przeciwstawiona krótkotrwałej przyjemności na wierzchołku, dreszczowi przygody, zaspokojeniu irracjonalnego pragnienia. Fakt, że zaspokajając pragnienie nigdy nie można osiągnąć pełni zadowolenia, czyni z niego nałóg. Być może pragnienie tkwi głęboko w absurdalności przedsięwzięcia. Jest ono tak cudownie niedorzeczne i bezsensowne, że aż trzeba je wykonać.”

„Jako krytyk wiary religijnej, często jestem pytany, co zastąpi religię zorganizowaną. Odpowiedzią na to pytanie jest: wiele rzeczy i nic. Nic nie musi zastępować jej absurdalności i elementów tworzących podziały. Nic nie musi zastępować przekonania, że Jezus wróci na ziemię władając magicznymi mocami i wrzuci niewierzących w jezioro ognia. Nic nie musi zastępować poglądu, że śmierć w obronie islamu jest najwyższym dobrem. To bezpodstawne, niebezpieczne i poniżające idee.”

„Absurdalność daje się wyrazić tylko za pomocą humoru.”

„Przedstawienie dwóch równoważnych punktów widzenia to klasyczny chwyt (…).”

„Nadzieja, wbrew ogólnemu znaczeniu, jest równoważna z rezygnacją. A żyć to znaczy nie rezygnować.”

„Pytanie, na które można odpowiedzieć zupełnie dowolnie, przestaje być pytaniem, ponieważ, jeśli każda z odpowiedzi jest równoważna, to każda jest też obojętna i w ten sposób pytanie nie domaga się żadnej odpowiedzi.”

„Dopiero właściwe zestawienie przedmiotów, powiązanie ich ze sobą i z przestrzenią, w którą zostały wstawione, czyni je aktywnymi, dla siebie wzajemnie koniecznymi i tworzy spójny układ o nowym i silnym znaczeniu. Wszystkie elementy tego układu są równoważne.”

„Obserwacja jest najważniejsza. Moje życie prywatne nie ma nic wspólnego z tym, co jest w filmie. Po to istnieje solidarność na ziemi. Jeśli przeżywamy nieszczęście innych, jakby było naszym, jeśli obserwujemy absurdalność traconego życia – cierpimy z nimi. Nie mogę obserwować tego, co się dzieje we mnie samym. Mogę zrobić autobiografię, jeśli w jakiś sposób będzie zjawiskiem dotykającym innych ludzi. Tak jak to było w przypadku Jacka Londona, który opisywał to, co przeżywał, ale była ogromna grupa osób, które przeżywały to samo. Miał więc takie prawo.”