„O Francjo słodka w jakiż mrok
kryje się człowiek w trwodze przed sumieniem
ponad miastami płyną obłoki
gwiazdy spadają – i nic się nie zmienia.”

„Bóg kryje się w śmiechu, i w goryczy, w tym co gorzkie i w tym, co słodkie.”

„Świat się zmienia bez sumienia.”

„Na tym polega rola sumienia,
Że grube grzechy na drobne zmienia.”

„zapachem świerków
w szeptach strumieni
miasto kryje
zmrok górskich cieni”

„Nic tylko gwiazdy, rozsypane w mroku, jakby Stwórca rozbił szybę w swoim samochodzie i nie zatrzymał się, żeby zmieść odłamki”

„I choćbyś ziemskiej drogi miał już dosyć, iść musisz dalej. By w mroku niepewnym samotna gwiazda, tobie przypisana miała oparcie. Drogowskaz spadania.”

„Płyń z prądem, przyjacielu, i gdy cię będzie unosił, leciutko mu pomagaj, omijaj rafy, walcz z mrokiem i nigdy, nigdy się nie poddawaj.”

„Miłość jest dymem wzniesionym z obłoku Westchnień, jest ogniem w kochającym oku. Gdy nieszczęśliwa – morzem łez kochanków. Czymże jest więcej? Jest roztropnym szałem. Żółcią dławiącą i słodkim specjałem.”

„Gdybym mógł orlem skrzydłem wzbić się pod obłoki,
Gdybym mógł zbadać przyszłość, otoczoną mroki,
Naprzód wam, nizkie sioła z słomianemi strzechy,
Głosiłbym, jak skowronek, rzewną pieśń pociechy.”