„krzyczące guziki przez 70 lat
powiększyły się do
rozmiarów prawdy”

„Nie wiedział, że nie może sam zdecydować kiedy będzie gotowy do nauki, że to życie da mu nauczkę, kiedy będzie na to gotowe. Nie wiedział, że nie może wcisnąć guzika i nagle wszystko zrozumieć – że to w nim jest guzik, który zostanie naciśnięty”

„Kto źle zapnie pierwszy guzik, ten nie zapnie się jak należy.”

„(…) nie ma jeszcze takiego guzika, po którego przyciśnięciu wychodzi dobry film.”

„Kiedy wychodziłam za niego za mąż, doprawdy, kochałam tylko jego. A teraz on wymaga, żebym kochała także jego guziki, oczywiście te oderwane! I dolegliwości dwunastnicy! I drugie śniadania, o których szykowaniu zawsze zapominam zupełnie niechcący! Wczoraj przyszedł do mnie z guzikiem od marynarki. Guzik miał w ręku, rozumiesz? (…) Najgorsze jest to, że Piotr ma rację. Kiedy się wychodzi za mąż, trzeba kochać guziki swego męża i jego dwunastnicę. Z całą pewnością – trzeba! I ja na pewno kochałabym to wszystko w Piotrze, gdybym nie pokręciła zaraz na początku. A ja pokręciłam, bo jak się ma dziewiętnaście lat, to człowiek nie myśli o guzikach i dwunastnicy, bo wcale nie wie, że to się mieści pod jednym słowem – miłość.”

„Uważajcie na tych, co mają serca zapięte na ostatni guzik. Zostaje tylko pętelka.”

„Jeśli chodzisz bez guzika przy marynarce, to znaczy, że albo powinieneś się ożenić, albo że rozwieść.”

„Rozwód polega na tym, że żona przestaje przyszywać nam guziki, których już nie przyszywała.”

„Czy zdarzyło wam się to kiedyś? Podchodzisz do windy i widzisz, że ktoś tam już stoi i czeka, ale myślisz sobie, że on na pewno źle wcisnął guzik więc wciskasz go jeszcze raz. Czekasz. Potem podchodzi następna osoba i znowu wciska guzik. I myślisz sobie: „Co jest, on wcisnął, ja wcisnęłam… (Na ucho do osoby stojącej obok): Czy możesz uwierzyć w ludzi?” lub podchodzisz do windy sam. Wciskasz guzik i czekasz aż winda przyjedzie, ale ona nie przyjeżdża więc wciskasz guzik jeszcze 6 razy jakby winda myślała sobie: „o teraz mam dużo ludzi (kucając)”.”

„Jak wiśnia chroniąca w gałęziach
Ostatni pozostawiony owoc,
Tak chronię przy spranej koszuli
Ten jeden jedyny guzik.

Gdy zabraknie pamiątek i nadziei
I gdy ciężar się zda ponad siły,
Sięgam za pazuchę, by dotknąć guzika,
Który przyszyłaś mi ty.”