„Musimy się nauczyć i to znosić, że ktoś dźwiga swój krzyż, a my nie możemy mu ulżyć, co jest często trudniejsze, niż cierpieć samemu.”

„Najcięższy krzyż, jaki mamy do dźwigania, to zawsze my sami.”

„Zanieś mnie na Twoich ramionach, Ty, który krzyż swój dźwigałeś.”

„Teraz rozumiem, że w naszej pracy – wszystko jedno, czy grasz na scenie, czy piszemy – najważniejsze to nie słowa, nie blask, nie to, o czym marzyłam, tylko po prostu wytrzymałość w cierpieniu. Trzeba dźwigać swój krzyż i wierzyć. Ja wierzę o swoim powołaniu, nie boję się życia.”

„(…) nie jestem przecież własnym patentem. Nie wymyśliłem samego siebie. To nie tylko inni muszą mnie znosić. Ja sam muszę także siebie samego znosić i nie idzie mi to wcale łatwo.”

„Okazuj dobro wszystkim ludziom, bo nigdy nie wiesz, jaki krzyż przyszło im dźwigać ani jak bardzo potrzebują twojego wsparcia.”

„Gdy wspominam ten czas, wydaje się, że utrata kogoś czy pozwolenie, aby ktoś cię utracił, powinny być trudniejsze, zwłaszcza kiedy ta osoba znajduje się w tym samym stanie, w pobliskim mieście.”

„Krzyż jest moim uniwersytetem, gdzie Pan Jezus kształci moją duszę w cierpieniu, a z którego przez cierpienie i miłość ku Jezusowi mam pociągać dusze ku Niemu.”

„Nie da się zbyt długo znosić czyjegoś cierpienia.”

„Los dał ludziom odwagę znoszenia cierpień.”