„Jak potopu świata fale
Zamrożone w swoim biegu,
Stoją nagie Tatry w śniegu,
By graniczny słup zuchwale!
Biodra Tatrów las osłania,
Ponad nimi stoi chmura,
A po halach wiatr przegania
Uronione orle pióra.”

„Od Bałtyku, aż do Tatr
pijmy Hu i róbmy wiatr!”

„Czy wiesz, co to jest wiatr?
To taki duży przeciąg
Od morza aż do Tatr.”

„Tatry w białym śniegu,
a jesień w dolinie.
Biały potok górski
w wodospadach płynie
pieni się, aż nagle
na zakręcie staje
rozgląda się, patrzy,
wieś BIAŁY DUNAJEC.”

„Tatry, Pieniny, Babia Góra zostały teraz brzegami morza, z którego łona podnoszą się gdzieniegdzie, jak ciemne wyspy, wyższe wzgórza lasami porosłe.”

„Czas jest jak wiatr, a my jak fale…”

„Tak długo lice ziemi naszej zachowa w pełni urok i piękno, jak długo w chmurach nad Tatrami, krążyć będzie orzeł, nad wodami wnosić się będzie szafirowy zimorodek, nad łąką górską motyl apollo, a w lesie polskim królować będą żubry, łoś i niedźwiedź.”

„Wiatr i fale są zawsze po stronie najlepszych żeglarzy.”

„Dwie rzeczy stoją jak słup soli: dobroć w cudzych kłopotach, odwaga we własnych. (To jest cytat poety Adama Lindsay Gordona)”

„Wielki feudalny wiatr przebiega ziemię (…)
Poeta jest zdrajcą zaopatrującym wiatr w racje, w prowiant; ustala rytm jego biegu, ponagla swoimi lirami, wskazuje przejścia tajne i przełęcze”