„Czasami zastanawiam się, na ile nauczyliśmy się żyć z telewizji. Jak należy chodzić, mówić, głaskać, czuć. Czasami boję się, że nie doceniamy skali zjawiska. Że nie kochamy, tylko recytujemy jakieś kwestie zasłyszane dawno w „Dynastii”, którymi odbijać będzie się nam już do końca.”

„Kocham kino, ale nie myślę o nim, nie mówię o nim. Czasami wydaje mi się, że żyję na wyspie, która nazywa się kino, a czasami, że zostaję z niej wydalony.”

„No pewnie, że mam marzenia. czasami boję się o nich mówić, żeby nie zapeszyć, a często zamieniam je na cele. Wyznaczam sobie jakieś interwały czasowe i próbuje je realizować. zazwyczaj bardzo głęboko wierze w to, że mi się uda. Dzięki temu czasami mi się udaje.”

„Bez zrozumienia zjawisk, tego własnego czy zasłyszanego, nie da się żyć.”

„Czasami mówię, czasami słucham, czasami krzyczę, czasami milczę.”

„Zjawisko czy przedmiot może być czasami zbyt blisko, by je dostrzec.”

„Widziałem, że mówienie sprawia mu ból i zastanawiałem się, czy nie poprosić go, żeby przestał, ale czasami bardziej boli, gdy człowiek zachowuje milczenie.”

„Kiedy się kogoś kocha, czasami trzeba mu wybaczyć.”

„Wiele osób pomaga nam przejść przez życie. Rodzina, przyjaciele, obcy, czasami przypadkowi ludzie. Ważne są też lektury, filmy i zasłyszane opowieści. Niemałą rolę w moim życiu odgrywają zwierzęta.”

„Ludzie żyją obok siebie jak jakieś woły: ledwie udaje im się czasami wypić wspólnie butelkę alkoholu.”