„Dlaczego nie mam dzieci? Z miłości do dzieci!”

„Wychowanie nie poparte miłością do wychowanka jest bez wartości. Biada wychowawcy, który przyszedł do dzieci z chłodnym sercem. To jego tyczy się starożytne przysłowie o przekleństwie wychowywania cudzych dzieci. O człowieku, który przyszedł do dzieci z miłością – Chrystus mówi, że jest błogosławiony.”

„Mam twarz mordercy, ale wrażliwość dziecka, zaś moje serce chce się spalić z miłości. Byłbym świetnym amantem. Pokazałbym wszystkim jak trzeba zagrać Romea.”

„Dzieci potrzebują ciepła wielkiej miłości, żeby być ludźmi.”

„Dziecko to dar od Boga, które zakwita pod wpływem miłości.”

„Mam żonę i dzieci!
– To groźba, czy propozycja?”

„Dzieci potrzebują miłości – szczególnie wtedy gdy na nią nie zasługują.”

„Dlaczego dzieci są takie inteligentne, a dorośli przeważnie nie? Widocznie przez chodzenie do szkoły.”

„Byłam niechcianym dzieckiem. Zelma miała zamiar odejść od męża, kiedy okazało się, że jest w ciąży. Ta bardzo młoda wówczas kobieta nie pragnęła kolejnego dziecka. Nawet jako dziewczynka widziałam, że mnie nie kocha. Gdy byłam mała, zastanawiałam się, dlaczego nie okazuje mi miłości, ale zawsze byłam samotnicą, a potem się uniezależniłam i już o to nie dbałam.”

„Nie należy traktować je jak sprzęty, bo wtedy dzieci nie będą czuły się dobrze. Siostry wychowawczynie powinny być osobami promieniującymi miłością duchową, która w dzieciach będzie stwarzać radość…, obok tej miłości musi być sprężystość i energia, co sprowadza ład i porządek. A dzieci te, gdy będą odczuwały miłość i dobroć będą też dążyć do źródła dobroci, miłości i mądrości, którym jest sam Bóg.”