„Największą umiejętnością życia – i najrzadszą – jest uznanie tego, kim jesteśmy, robienie tego, co umiemy, i tylko tego – i znalezienie w tym szczęścia.”

„Ty się nie przejmuj tym szpitalem. To jest taki smutny szpital. Tu wszyscy wiedzą, że muszą umrzeć, i nic nie robią, tylko bez przerwy umierają. Ja tu nie mam z kim gadać… A z kim teraz gadasz? Masz z kim gadać? Ja tu, wśród tak zwanych żywych, muszę się ciężko naszukać, żeby znaleźć kogoś do gadania. Bo też bardzo dokładnie jesteśmy rozproszeni. I nawet kiedy tych dwóch jest w tym samym miejscu, w tym samym czasie – też mogą się minąć.”

„Znajdujemy w życiu to, czego szukamy", powiedział kiedyś do niej ojciec. I miał rację: jeśli szukasz w życiu szczęścia, znajdziesz szczęście, jeśli szukasz nieufności, zazdrości i nienawiści, to znajdziesz nieufność, zazdrość i nienawiść.”

„A tu szukał szczęścia, ale go nie znalazł.”

„O! ci młodzi ludzie,
odchodzą od nas i wołają głośno:
Idziemy szukać szczęścia. Więc my starce,
Cośmy przebiegli po tej biednej ziemi,
A nigdy szczęścia w życiu nie spotkali;
Możeśmy tylko szukać nie umieli…”

„Człowiek wiele oczekuje od życia. Możliwe, iż ciągle jeszcze spodziewamy się szczęścia – ale kiedy do nas przychodzi robi to zawsze niespodziewanie.”

„Umiej być przyjacielem, znajdziesz przyjaciela.”

„My też jesteśmy „kamieniami rzuconymi na szaniec”. Mamy te same ideały! Nie musimy pięknie umierać. Ale czy umiemy pięknie żyć?”

„Swoją radość można znaleźć w radości innych; to właśnie jest tajemnicą szczęścia.”

„Im bardziej na ziemi szukamy szczęścia, tym mniej nadziei, że je znajdziemy.”