„Tołstoj mówi, że im bardziej człowiek oddaje się pięknu, tym bardziej oddala się od dobra – jest odwrotnie.”

„wiersz daje językowi
piękno
i odwrotnie (…)”

„Najbardziej ponadczasowym i klasycznym pięknem są piersi kobiety.”

„(…) wiersz biegnie, ma rozpęd, dialogi wierszem są żywsze i bardziej ekscytujące – po chwili widownia się przyzwyczaja, że będą tak mówić i nie buntuje się przeciwko temu, a odwrotnie – śledzi bardziej te słowa – dlatego, że są one tak kunsztownie powiązane.”

„Właśnie gdy człowiek chce walczyć ze złem, tym bardziej nie może popadać w mroczny moralizm, który nie potrafi oddawać się radości, tym bardziej musi rzeczywiście dostrzegać, że na świecie jest również wiele piękna. Pozwoli mu to stawić opór wszystkiemu co niszczy radość.”

„Nie ma nic bardziej względnego niż piękno. Jedna róża to piękno. Dziesięć róż to coś drogiego. Sto róż to nuda.”

„Dobra wola jest czymś najbardziej wartościowym w człowieku; ona przydaje wszystkiemu pozostałemu szlachetność i wartość, i w tym tkwi istota całego człowieka.”

„Wstępem do każdej rozmowy, a więc tym bardziej do negocjacji, jest powitanie drugiej osoby. Powinny w nim znaleźć wyraz życzliwość dla drugiej strony, otwartość dla propozycji, szczerość własnych intencji. Oddaje to gest, wyraz twarzy, sposób podania ręki, krok itd.”

„O kobietach Lew Tołstoj mówił dużo i chętnie, lecz z ordynarnością rosyjskiego chłopa. Dziś zapytał Czechowa: – Pan w młodości dużo jebał się? Czechow coś burknął niezrozumiale, Tołstoj zaś w zamyśleniu powiedział: Ja byłem nieprześcigniony”

„Im bardziej człowiek się izoluje, tym bardziej natarczywi stają się nicponie i plotkarze.”