„Najwyższą sprawą jest skąd [decyzja] wypływa – nie jaka jest, ale skąd wypływa. Jeśli pochodzi z głowy, wtedy powoduje smutek. Ale jeśli wypływa z głębi ciebie, ani przez chwilę jej nie pożałujesz.”

„Zapytałam dziecko niosące świeczkę:
– Skąd pochodzi to światło?
Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął.
– Powiedz mi, dokąd teraz odeszło – odparł. – Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.”

„Migoce ikona historii albo obcość
Pochód jarzma wypływa zza źródła
Nie będę jadł mięsa i odwiedzę muzeum
Przebij mnie ach przebij jak ta igła w dzbanku”

„To, skąd pochodzi prawda, nie ma dla mnie żadnego znaczenia.”

„To, skąd pochodzi prawda, nie ma dla mnie żadnego znaczenia.”

„Trzeba wiedzieć skąd się pochodzi, by móc iść naprzód.”

„Dopiszmy więc na końcu listy zatratę. Rzeczywiście to rzecz „całkiem pospolita”, szczególnie w życiu rodzinnym. Smutek na wierzch wypływa; takoż i miłość; koniec końców okazuje się, że dotyczy to także zatraty. Ona też zawsze się w końcu wynurza z głębiny.”

„A ja, skąd wiem, co tobie twój Bóg każe zrobić. Pókiś ty sam od siebie zależał, ja wiedziałem, czego się od ciebie spodziewać, ale od czasu, jak u ciebie Bóg pojawił się, ja już nic wiedzieć nie mogę. Skąd ja wiem, co temu twojemu Bogu do głowy przyjdzie.”

„Skąd Ty jesteś?”

„Skąd pochodzi, iż człowiek chromy nie drażni nas, a umysł chromy drażni.”