„latarnie to smukłobiodre panny uliczne
z ciężkim wodogłowiem blasku
który im wygina cienkie szyje
przyprawiają o szaleństwo skrzydlate owady
i zawracają do nieba mżawki
szczebiotliwe nasionka”

„Głowa umie łączyć niebo z szyją
Niebo w szyje wpada poprzez głowę
Głowa często lubi być niczyją
I dlatego ciągle jest jak jest
(…)
Głowa mówi lubię kiedy mówię
Lubię głowić się i lubię lubić
Lubię łudzić się i łudzę ludzi
Że odcinam się by ich nie nudzić”

„Snów najtajniejszych wysłanka skrzydlata —
Błękitna mgiełka – zawisła nad nami,
Pod dalekością bezmierną szafiru,
Gdzie poszarpanych turnic wieżycami
Strzelają w niebo jaworowe Sady.”

„Pochyleni w wysokich siodłach swych quorlów Czarni Moranthowie lśnili niczym śliskie od krwi diamenty w karmazynowym blasku cienkiej jak miecz smugi jutrzenki.”

„Życie godne jest szaleństwa,
bo czy jest rzeczą normalną i zwykłą,
że ktoś się wybiera, aby zerwać Niebo?”

„Lecz choćby oczy jej były na niebie, a owe gwiaz­dy w op­ra­wie jej oczu, blask jej ob­licza zaw­stydziłby gwiazdy.”

„Nad stalowym i wzburzonym morzem, pełnym oślepiających blasków, wstaje dzień. Niebo jest białe od mgły i gorąca, blaskiem martwym, lecz niemożliwym do wytrzymania, jakby słońce roztopiło się i rozlało pośród gęstych chmur.”

„Czy ma panna nadzieję, że się panna stanie celem kosmicznego promieniowania, które znacząco podniesie pannie IQ?”

„Pchła: owad, co zszedł na psy.”

„Po raz pierwszy w moim życiu zobaczyłem horyzont jako zakrzywioną linię. Podkreślała ją cienka wstęga ciemnoniebieskiego blasku – nasza atmosfera. Było oczywiste, że trudno tu mówić o oceanie powietrza, jak słyszałem tylekroć w życiu. Byłem wprost przerażony jej wątłym wyglądem.”