„Billie Holiday to jedna z najwspanialszych wokalistek na świecie i największych osobowości świata jazzu. Osobiście po raz pierwszy usłyszałam ją dość późno, bo dopiero w Akademii Teatralnej za sprawą jednej z moich koleżanek reżyserek.(…) Wiele osobowości muzycznych podpiera się faktem, że uczyło i wychowywało się na twórczości Billie Holiday, do tego stopnia, że często nawet stylizowało się na nią, ucząc się frazowania jazzowego czy pewnej muzykalności i inteligencji muzycznej, którą można nabyć. Billie Holiday to taki Szekspir wśród muzyków.”

„Żywiołowość, spontaniczność, naturalność, aktorstwo oparte na osobowości. To było niesamowite, że wszyscy oglądali Zbyszka Cybulskiego. Nie było takiego poczucia, że jest megalomanem: „No tak, znowu Zbyszek Cybulski”. Pojawił się i stał się wzorem dla innych. To jest jedna z największych osobowości kina polskiego.”

„To nieprawda, że człowiek nie jest kowalem swego losu, a już na pewno nie w tym zawodzie. Podnoszą się głosy, że szkoła teatralna morduje osobowości… Otóż odpowiem tak: co to za osobowość, którą tak łatwo zamordować.”

„Dopóki postać nie stanie się osobowością, nie można w nią uwierzyć.”

„Jestem muzykiem bardzo otwartym na różne gatunki. Uważam, że granie w tak różnych projektach z tak różnymi osobowościami cały czas czegoś ciebie uczy i dokłada małą cegiełkę do twojego muzycznego wszechświata.”

„W osobowości nas wszystkich drzemie pewien procent nieokreśloności – (…) – którą musimy się nauczyć przezwyciężać bez dumy ani wstydu.”

„Mam wielki talent aktorski. I to jest jedna zaleta mej osobowości. Drugą jest skromność. I ta skromność kazała mi zawsze tak grać, żeby nikt mojego talentu nie zauważył.”

„Fakt, że byłem ćpunem przez długi czas to tylko jeden kawałeczek życiowego placka mojej osobowości, który składa się z bardzo wielu innych kawałeczków.”

„Polski system teatralny jest dość niezdrowo przechylony w naszą, reżyserów, stronę. To niby normalna sprawa, na całym świecie rozmawia się o teatrze przez pryzmat reżyserów, ale w polskim teatrze jest to zbyt mocne. Dostrzegam brak odpowiedzialności reżyserów za to, co dzieje się w teatrach, w organizacji życia teatralnego, brak świadomości konsekwencji działań i wyborów, wreszcie rodzaj bezkarności, z jaką wchodzimy do teatrów…”

„Moje pismo jest odzwierciedleniem mojej osobowości.”