„Uczucia płochliwe, więc nie podnoś głosu.”

„Tak właśnie wyglądają scysje rodzinne w domach, które legitymują się pewnym poziomem kulturalnym. Najobrzydliwsze rzeczy mówi się bez podnoszenia głosu. Bo po co podnosić głos? Cicho czy głośno wypowiedziane słowa – sens mają jeden i ten sam.”

„Kameralistyka to ta dziedzina muzyki, w której do głosu dochodzą uczucia czyste, wypowiadane głosem ściszonym i dyskretnym, przeznaczone dla salonu i zacisza domowego. Uczucia bardzo ludzkie i osobiste.”

„Nigdy nie bójcie się podnosić głosu za uczciwością, prawdą i współczuciem przeciwko niesprawiedliwości, kłamstwu i chciwości. Jeśli ludzie na całym świecie... zrobiliby to, zmieniłoby to Ziemię.”

„Kiedy w 1970 r. pokazywano po raz pierwszy Kolumbów, podnosiły się głosy sprzeciwu, że czołówką filmu jest scena gry w siatkówkę. Jak tak można? Przecież była wojna! A młodzi grali w piłkę normalne mecze, chociaż konspirowali.”

„zawsze spokojny i zrównoważony, dobrze władał logiczną argumentacją, lubił opierać się na faktach, był skromnym człowiekiem i bojownikiem. Nie mówił wiele, nigdy nie podnosił głosu, ale dobrze znał wspólną pozycję i trzymał się jej, nie ustępując.”

„Czyż dla nas świeżość słów, uczucie młode
utracić – to nie tak, jak dla malarza – wzrok,
lub dla aktora – głos, swobodny krok,
albo dla pięknej kobiety – urodę?”

„Prawdziwy autorytet posiada ten, kto nigdy nie musi podnosić głosu, pomyślała. Magnetyzm kobiet nie zależał od blasku ich skóry i włosów, lecz od tego, co wyrażały ich oczy. Interniści polegali na swoich umysłach, a chirurdzy na swoich bezcennych rękach. Życie to krąg i jego koniec jest zarazem powrotem do żródeł.”

„Czuła wtedy, jak mocno bije jej serce. A teraz wiedziała już, że to było coś więcej. Coś, czego nie umiała nazwać, bo jeszcze nigdy nie zaznała tego uczucia. Ale głos serca podpowiadał jej, że to jest początek miłości.”

„Chińczycy chcieli, żebyśmy się czuli poniżeni. Mówili: „Wy, Tybetańczycy, jesteście śmieciami”. Ale ja w każdej sytuacji byłam dumna, że jestem Tybetanką. Starałam się wobec strażników nie podnosić głosu, zachować spokój, nie dać się wyprowadzić z równowagi. A kiedy mnie bito – możliwie najdłużej utrzymać się na nogach. To wszystko jeszcze bardziej ich złościło.”