„(…) kino może mówić też o poważnych rzeczach.”

„Od razu można zauważyć, gdy ktoś mówi o rzeczach, na których się nie zna.”

„Czy to nie dziwne, że najmniej mówimy o rzeczach, o których najwięcej myślimy?”

„Kocham kino, ale nie myślę o nim, nie mówię o nim. Czasami wydaje mi się, że żyję na wyspie, która nazywa się kino, a czasami, że zostaję z niej wydalony.”

„Niezmiernie imponują mi ludzie, którzy mimo wielkiej sławy i ofert za wielkie pieniądze pochylają się nad małymi, nie intratnymi projektami jak ten, bo wierzą, że kino wciąż powinno opowiadać o rzeczach ważnych.”

„Ludziom zawsze bardziej podoba się prosty serial niż ambitne kino. Z serialem można się szybciej i łatwiej utożsamić. Poważne kino zmusza do zadumy, refleksji, a czasem skrajnych emocji, które potrafią widza wyczerpać. Kino, teatr i literatura to sztuka tworzenia rzeczywistości, a nie jej odtwarzania. Kino ambitne to sztuka wyrafinowana i elitarna. Nie dla wszystkich. Jeżeli kogoś zainteresuje, to bardzo dobrze, a jak nie, to nie.”

„Kino zaczyna coraz częściej mówić swoim własnym językiem.”

„Ludzi uczyć potrzeba tak, by nie wiedzieli;
O nowych rzeczach mówić, że tylko zapomnieli.”

„Dowodem wysokiego wykształcenia jest umiejętność mówienia o rzeczach największych w sposób najprostszy.”

„Nie chcę mówić o rzeczach, których nie widziałam, więc jeśli chcą, żebym o nich mówiła, muszę tam pojechać i zobaczyć je na własne oczy.”