„Nie rozumiałam i nie rozumiem aktorów, którzy uważają, że można stosować inną hierarchię w pracy, a inną w życiu prywatnym. Jeżeli aktor uważa reżysera za wyrocznię we wszystkim i pozwala się traktować przedmiotowo, a nie jako współtwórcę, to będzie się np. bezzasadnie obnażał. Dla mnie jest to upokorzenie i poniżanie nie tylko siebie, ale i widza. Chciałam robić coś swojego, realizować własną wizję teatru.”

— Izabela Drobotowicz-Orkisz

Źródło: „Nasz Dziennik”, 31 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrzprz.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

nie żyje , aktor , praca , inny , robić , reżyser , hierarchia , widz , stosować , upokorzenie , wizja , traktowanie , teatr

Izabela Drobotowicz-Orkisz 3

1958

Podobne cytaty

„(…) aktor żyje tak naprawdę w teatrze.(…) w filmie zawsze jestem tylko narzędziem w gromadzie innych ludzi – scenarzysty, reżysera, operatora czy montażysty. Aktor filmowy efekt swojej pracy widzi dopiero na ekranie, podczas gdy w teatrze jest zupełnie inaczej – spektakl się nie zacznie, gdy aktora nie ma na scenie.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20225

„Grając w sztuce, trzeba dobrze rozłożyć swoje emocje i siły na całe dwie godziny. Nikt nie zważa, czy życie prywatne aktora, samopoczucie i dyspozycja pozwalają mu bez trudności grać w spektaklu. Mimo to jest wielu aktorów, którzy nie wyobrażają sobie życia bez teatru. Często bywa i tak, że aktorzy nie grający w danym przedstawieniu przychodzą wieczorem do teatru. Bo teatr to ich azyl prawdziwy drugi dom. Teatr jest solidny, a film płochy. Intensywna praca na planie filmowym trwa kilka tygodni, a później już jest inna rola, inny reżyser, najczęściej inny partner, nowe życie. Ja jestem nieco zdemoralizowana filmem, tym, że obraz i dźwięk utrwala się raz na całe życie, a nie tworzy każdego wieczoru. Nie umiem wyobrazić sobie, że mogłabym grać czterysta razy to samo.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Nie wszystko na sprzedaż (2004)
Źródło: s. 107

„My, aktorzy, generalnie nie lubimy [ze sobą] rozmawiać o pracy, bo spędzamy w niej większość życia. Dlatego rozmawialiśmy o wszystkim innym.”

Jeremy Renner (1971)

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, W butach Bourne'a, z dziewczyną Bonda, stopklatka.pl, 8 sierpnia 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=89927

„Jako artysta muszę myśleć o tym, co dolega nam współczesnym; jako dyrektor chcę, by teatr był codziennie otwarty, pełen światła i widzów. Jestem więc między młotem a kowadłem. Między myśleniem odrzucającym wszelką komercję a uznaniem faktu, że kto płaci za bilet, jest najważniejszy. Widz jest potrzebny tak samo kasie teatru, jak i aktorowi. Aktorzy dobrze się czują i przedstawienie rozwija się, jeżeli widzowie chcą je oglądać z własnej i nieprzymuszonej woli, gaśnie, jeżeli widzów nie ma. Scena aktora uwzniośla. Daje mu poczucie siły i sensu – że to, co robi, jest dobre.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: Co dolega nam współczesnym, 13 kwietnia 2000 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mgrabowski.htm

„Kto w czymkolwiek poniża własne ja, jest nieuczciwy, gdyż robi innym to, czym sam w sobie gardzi. Kto się dla innych upokarza, poniża innych, lekceważy ich, pogardza nimi, dając im z siebie nie to, w czym siebie szanuje.”

Stanisław Brzozowski (1878–1911) polski pisarz i filozof

Płomienie (1908)
Źródło: tom I; IV, Testament Brenneisena

„Za jedną z klęsk teatru polskiego uważam to, że się coraz mniej liczy z widzem. Nie chodzi tu o schlebianie tanim gustom, bo publiczność może się bawić zarówno na dobrze, jak i źle zrobionym przedstawieniu. Widzów trzeba wychowywać. Teatr polski jest niemrawy przez katastrofalne obniżenie się profesjonalizmu. Żenuje mnie już powtarzanie po starym, niemodnym Peterze Brooku, że teatr polega na tym, iż jeden stoi, a drugi siedzi i mają się ze sobą porozumieć, a środkiem do tego jest słowo. Nudzi mnie już i zawstydza wieczne opowiadanie, że nie rozumiem dialogów wypowiadanych przez aktorów na scenie.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jozef-opalski

„Po pierwsze Matthew rozmawiał ze mną jak z dorosłym i za to go lubię. Mówił do mnie, jak do aktorki, a nie dziecka. Wiedział, że zrobię wszystko, co zechce, że rozumiem, o co mu chodzi i pozwalał mi decydować, czego nie zrobiłby żaden inny reżyser. Mówił: „Najpierw spróbuj tak, a potem spróbuj tak”. Czasami o coś konkretnie prosił, a potem pytał, czy mam inny pomysł, co ja bym zrobiła. Liczył się z moim zdaniem, co jest niezwykłe.”

Chloë Moretz (1997)

Źródło: film. onet. pl http://m.onet.pl/rozrywka/film,65lm9

„Niektórzy myślą, że jak ktoś jest aktorem, to wszystko ma na sprzedaż. Wtedy włącza mi się blokada, nie chcę zbyt wiele publicznie mówić. Mam przeświadczenie, że muszę chronić swoją prywatność. Aktor obnaża się w rolach. I wtedy powinien widza zaskoczyć. Żeby dostrzegł w nim bohatera filmu, a nie faceta, który fajnie robi jajecznicę.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 28 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26244

„Nie zwracam na nie uwagi. Czasami zdarza się, że coś czytam, żeby dowiedzieć się, do jakiego stopnia zidiocenia, niezrozumienia i pogardy dla aktorów, reżyserów, można dojść pisząc coś. Krytycy zajmują się często swoimi prywatnymi animozjami wobec teatru, aktora, autora sztuki, a nie tym, co dany reżyser, aktor chciał przekazać. W świecie biologii istnieje organizm żywy i pasożyty. One przestałyby istnieć, gdyby nie było organizmu, z którego czerpią. Tak to u nas wygląda.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

o recenzjach.
„Gazeta Krakowska”, 2 września 2006

„Aktor, reżyser, scenograf – wszystkie te elementy muszą ze sobą współbrzmieć, a jeżeli nie współbrzmią, to musi też to być konsekwentny wybór. Widz jest tu dla nas przestrzenią rezonującą – to jest tak jak skrzypce lub inny instrument – jeśli nie rezonuje, to nie tworzy się w nim ta przestrzeń współbrzmienia, napięcia, odbioru, myślenia i tego wszystkiego, co się nazywa spektaklem niewytłumaczalnej często magii.”

Jerzy Kalina (1944) polski rzeźbiarz, performer, scenograf

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pbjp.htm

Tematy

Izabela Drobotowicz-Orkisz 3

Podobne cytaty

Pokrewne tematy