„Niektórzy mówią, że odwaga siedzi na krześle, którym jest strach.”

„Odwaga prowadzi, strach pogania.”

„Prawdziwa odwaga – to przełamanie strachu, który się odczuwa.”

„Odwaga to strach przetrzymywany o jedną chwilę dłużej.”

„Prawdziwa odwaga polega chyba na tym, że robisz coś mimo wszelkiego strachu.”

„Plecy bolą od siedzenia na krześle – bolą w tym miejscu, w którym na obrazach aniołom wyrastają skrzydła?…”

„Niektóre kabarety są bardzo odważne, bo mają tak marne programy, że to jest odwaga z tym wystąpić.”

„Nigdy nie opanowuję strachu, lecz stawiam mu czoło. Opanować strach znaczy zwyciężyć, a ja go nie zwyciężam, ja z nim żyję, ale nie pozwalam, by mnie sparaliżował. I idę dalej. Odwaga to strach, który zmawia modlitwy.”

„Nie wiem, jak długo siedziałem na krześle patrząc przez okno na pustynię, ale w końcu dusza zaczęła powoli wypełniać ciało.”

„Zresztą im większy strach, tym większa odwaga, prawda? To znaczy jeśli wcale się nie boisz, robienie odważnych rzeczy nie jest aż tak imponujące.”