„Jestem wzruszony, że czytają mnie ludzie młodzi, jestem wzruszony tym, że mogłem czytać swoje wiersze w Teatrze Narodowym w Warszawie zaraz po takich wybitnych poetach jak Różewicz, Herbert czy Miłosz.”

„Czytam, więc jestem człowiekiem. Bo nawet jeżeli gdzieś nie możesz być, to czytając, tam jesteś.”

„Na koncertach, które prowadzę, bardzo często jestem wzruszony zachowaniem widowni, która wstaje z miejsca na moje wejście. Ta życzliwość i sympatia dają mi ogromną siłę.”

„Ludzie czytają między wierszami, bo nie lubią poezji.”

„Jestem pisarzem, o którego książkach ludzie myślą, że to inni je czytają.”

„Kiedy czytam, to się denerwuję, że nie piszę. Gdy piszę, to myślę, że trzeba by coś przeczytać. Cały czas uczę się języków. Jestem jak postać na indyjskich rysunkach, która ma 10 rąk. czytam kilka książek naraz. Czytam wiersze, bo potrzebuję innego spojrzenia na świat. Poezja jest mi niezbędna do życia jak tlen.”

„Nie wiem co to poezja
nie wiem, po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą.”

„To naprawdę czytają moje wiersze?”

„Nie czytaj na głos między wierszami!”

„Codziennie wybieram do czytania jeden wiersz.”