„Kiedy miałem 12 lat, siostry ubierały mnie jak dziewczynkę i nazywały mnie Claudia. Potem poszedłem do szkoły, wychodziłem z innymi i zacząłem się bardzo zajmować swoim wyglądem, gdy odkryłem żel do włosów!”

„Był moment, w którym jako zespół myśleliśmy „jeździmy w trasy, bo czujemy, że musimy”. To był zdecydowanie smutny moment, bycia sterowanym przez innych. Potem nadszedł czas na zmianę, zmienił się nasz wygląd i to, co robiliśmy. Są też inne sprawy. Jestem alkoholikiem i rzuciłem picie. Jestem czysty od około miesiąca, na trzeźwo zagrałem 12 koncertów. Pierwsze 12 koncertów podczas których byłem trzeźwy.”

„Jak nie masz zdrowia to miłość nie wychodzi. Jak nie masz pieniędzy to miłość wychodzi do innego.”

„Jako młody chłopiec poszedłem na casting z ojcem. Spodobałem się, ale przesłuchujący mieli wątpliwości, czy chłopiec, który nazywa się Kriszna, może u nich grać. Pragmatyczny ojciec natychmiast kazał mi wymyślić pseudonim. Imię Ben było jego ksywką ze szkoły, nazwisko wziąłem od przezwiska dziadka.”

„Gdy miałem 8 lat po raz pierwszy poszedłem z tatą na mecz hokeja w Tychach. I od tego momentu tak naprawdę, wszystko się zaczęło.”

„Goldi rok temu poszedł do Siostry Warszawskiej, poprosił o czekoladę, a ona mu ją dała.”

„Już od egzaminów do szkoły teatralnej słyszałam: „Majka to na pewno się dostanie, bo jej siostra załatwi.””

„W życiu nie wolno niczego robić na siłę. Są takie dni, kiedy pozwalam sobie dotrzeć do „dna tłustych włosów” i absolutnej nie akceptacji własnego wyglądu.”

„Legenda mówi, że gdzieś jest 12 innych planet zamieszkałych przez inteligentne istoty. Nasza Ziemia jest w tym gronie nazywana Planetą Dzieci. Według legendy 12 kryształowych czaszek sprowadzono na Ziemię z pozostałych planet, zaś trzynasta ma zawierać ważne informacje o każdym z tych światów.”

„Jestem normalnym człowiekiem, mam fajnych przyjaciół, zwykłe życie, które składa się również z ziemniaków i żółtego sera. Chodzę do pracy na szóstą rano, gdzie ktoś mnie czesze i maluje, a potem przez 12 godzin staram się przepuszczać przez siebie uczucia i emocje postaci opisanej w scenariuszu. Taką mam robotę, i tyle. Potem wracam do domu i zajmuję się swoimi sprawami.”