„O głupoto ludzka! Czyż nie widzisz, że żyłaś z sobą przez całe życie, a nie znasz jeszcze rzeczy, którą w najwyższym stopniu posiadasz, to jest swego szaleństwa?”

„Czyż jednak wiadomo, kto jest mądry, a kto szalony w tym życiu, gdzie rozsądek często powinien zwać się głupotą, a szaleństwo geniuszem?”

„Czyż na tym Świecie, któremu brak doskonałości, nie ma miejsca i na rzeczy bezsensowne? Usuń z niedoskonałego życia wszystko, co nie ma sensu, a utraci ono nawet swą niedoskonałość.”

„[Rzeczy] można pojąć tylko wówczas, gdy w najwyższym stopniu zbada się zasadę, gdy naturalne w pełni rozwinie się i gdy spełni się przeznaczenie. Znajomość tych trzech rzeczy jest prawdziwą wiedzą.”

„Niektórzy przystosowali się całkiem nieźle do życia na Ziemi ale pozostała w nich nuta szaleństwa. Na całe szczęście, gdyż Kosmita ma naturalną zdolność do widzenia rzeczywistości z lotu ptaka, którą inni muszą w sobie dopiero rozwinąć lub nigdy nie osiągną takiego poziomu kreatywności.”

„Są dwie rzeczy, z którymi pogodzić się trzeba pod karą, że życie będzie się zdawać nieznośne. Tymi są: ząb czasu i niesprawiedliwość ludzka.”

„Mój Boże! Cała chwila rozkoszy! Czyż to mało choćby na całe życie człowiecze?”

„Żyć trzeba się uczyć przez całe życie, a czym zapewne jeszcze bardziej się zdziwisz, przez całe życie trzeba się uczyć umierać.”

„Są rzeczy, których warto szukać całe życie.”

„Cudze chwalicie,
Swego nie znacie,
Sami nie wiecie,
Co posiadacie.”