„O ułaskawienie i rehabilitację może się zwracać ktoś, kto ma poczucie winy, a ja i moi współtowarzysze nigdy jej nie mieliśmy.”

„Nigdy nie lekceważ potęgi poczucia winy. Ono zmusza ludzi do niezwykłych czynów.”

„Zawsze go podziwiałem i marzyłem, by być choć w przybliżeniu tak dobrym filmowcem jak on. Ale nigdy nie będę. Jego miłość do kina budzi we mnie nieomal poczucie winy.”

„Być może Pielgrzym nawet winił siebie samego za to, co się stało. Bo niby dlaczego ludzie mieliby uważać, że mają monopol na poczucie winy?”

„Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.”

„Czy poczułem jego lewy hak? Poczuli go nawet moi przodkowie w Afryce.”

„Niekiedy dopiero kara stwarza poczucie winy.”

„Niekiedy dopiero kara stwarza poczucie winy.”

„Wykańczało mnie poczucie winy, które na stałe osiedliło się w mojej duszy, nie mając zamiaru się wynieść i nie zważając na moje próby eksmisji nieproszonego lokatora.”

„To, że moi rodzice byli ateistami, sprawiło, że nie znałam pojęcia grzechu. I kiedy jako siedemnastolatka zaczęłam spać z moim chłopakiem, którego zresztą bardzo kochałam, nie miałam żadnych stresów, żadnego poczucia winy. Przeciwnie, rozpierała mnie radość, że jestem już dorosła. Musiałam tylko uważać, aby nie zajść w ciążę. Ale to były czasy bez narkotyków i HIV-u. Naszymi narkotykami były młodość i miłość.”