„Nawet lew wiedział, co robi, kiedy pokochał świętego Hieronima za to, że święty Hieronim wyjął mu z łapy cierń.”

„Kiedy papież kanonizował jakiegoś świętego, nie może przyjść nowy papież i oświadczyć, że ów święty odtąd przestaje być świętym.”

„Nie można sobie wyobrazić bardziej przeciwstawnych ideałów niż chrześcijański święty w gotyckiej katedrze i buddyjski święty w chińskiej świątyni. Przeciwieństwa łatwo dostrzec na każdym kroku, ale chyba najkrócej można się wyrazić następująco: buddyjski święty zawsze ma oczy zamknięte, podczas gdy święty chrześcijański ma oczy bardzo szeroko otwarte. Ciało buddyjskiego świętego jest gładkie i harmonijne, ale jego powieki są ciężkie i sklejone snem. Ciało średniowiecznego świętego jest dziko wyniszczone do kości, ale jego oczy są przerażająco żywe.”

„Ujawniono dokumenty,
że w Krośnie przed rokiem
dwóch prawdziwych świętych
stało nad Wisłokiem.

Ozdabiały święte główki
aureole kolorowe,
pewien rolnik z Turaszówki
słyszał ich rozmowę.

Mówi święty Idzi
do świętego Rocha:
,, Koń jaki jest, nie każdy widzi,
kiedy się zakocha.

Takie rzeczy się zdarzały,
mój święty kolego,
że jedziesz na białym,
a widzą czarnego.

I od razu dramat wielki,
i opuści cię dziewczyna,
nie zrozumiesz bez butelki
węgierskiego wina.

Mówi święty Idzi
do świętego Rocha:
,, Koń jaki jest, nie każdy widzi,
kiedy się zakocha.

Ujawniono dokumenty,
że w Krośnie przed rokiem
dwóch prawdziwych świętych
stało nad Wisłokiem.

Jeden święty miał kalosze,
drugi trampki ciut za duże,
jeden na siatkówkę poszedł,
a drugi na żużel.

Mówi święty Idzi
do świętego Rocha:
,, Koń jaki jest, nie każdy widzi,
kiedy się zakocha.”

„Lew Północy.”

„Lew ma w sobie głośnik.”

„Tylko jeden, ale za to lew.”

„Lew nie śni o potędze.”

„Ta funkcja mnie przerasta – wiem o tym doskonale. To, czego chce Ojciec Święty ode mnie, to by nie czekać na biednych, którzy będą pukali do drzwi Watykanu, tylko iść ich szukać, przekraczać samego siebie, chodzić na oddziały paliatywne, reprezentować Ojca Świętego, zanosić różańce, błogosławić, modlić się z tymi ludźmi, wychodzić na ulice – to, co robił Ojciec Święty w Buenos Aires bardzo często w ciągu tygodnia wychodził wieczorami na ulicę i z ubogimi jadł kolację. Ojciec Święty żąda ode mnie, bym go reprezentował – to powala na nogi, ale skoro powiedziałem „tak”, więc spróbuję przekroczyć samego siebie. Ewangelia mówi: „zaprzeć się samego siebie”, by być twarzą miłosierną Boga i Ojca Świętego. Papież już nie może wychodzić na ulice, jak kiedyś; potrzebował do tego księdza – wybrał mnie. To biskupstwo – owszem, jest sakramentem, otwiera mi drogę do wielu drzwi, ale tak jak mówiłem dzisiaj w podziękowaniu – wszyscy na Watykanie mówili do mnie „Ojcze Konradzie” i poprosiłem, żeby dalej tak mówili; żeby nie mówili do mnie „Ekscelencjo”, bo ja jestem posłany do tych, do których Ojciec Święty nie może już wyjść ze zrozumiałych względów. Więc będę chodził po tych ulicach wraz z siostrami, z Gwardią Szwajcarską i będę reprezentował Ojca Świętego, mówiąc ludziom, jak bardzo ich kocha. Oni o tym wiedzą, ale potrzebują także jego pomocy, więc będę udzielał im pomocy w imieniu Ojca Świętego.”

„Napieralski w pewnym momencie wyjął aparat telefoniczny i robił zdjęcia. No ja myślałem… Ja jestem prosty człowiek i robotnik, ale to dramat, no po prostu burak.”